Het 18-jarige talent Ferre Reggers uit Lubbeek bij Leuven heeft na zijn opgemerkte passage op de Topsportschool in Vilvoorde een tweejarige verbintenis getekend bij VC Greenyard Maaseik. Knack Roeselare had hem ook graag ingelijfd. De Maaslandse club biedt, overigens net zoals Knack, perspectief op een overstap naar een flitsende carrière in het buitenland.
Als alles voor tiener Reggers vooral positief evolueert, dat is de voorwaarde. Reggers’ voordeel is zijn jonge leeftijd en zijn polyvalentie. Hij kan worden ingezet als hoofdaanvaller of als receptie-hoek. “Ik heb geen speciale voorkeur. Alleszins werk ik me uit de naad om mijn receptie stelselmatig bij te schaven”, reageert hij. Dat Ferre Reggers bij Maaseik ten oorlog kan trekken met ‘copains’ Liam Mc Cluskey aan de spelverdeling en Martin Perin op de libero maakt het leven aan de boorden van de Maas extra aangenaam voor de jonge Brabander.
Waar komen jouw interesse en passie voor de volleybalsport vandaan?
Ferre Reggers: “Die is in feite uit het niets ontstaan. Zuiver per toeval. Ik ben als knaap een keertje zonder bijbedoelingen en zonder enige afspraak de sporthal in Lubbeek binnengewandeld. Op dat ogenblik waren enkele mensen aan het volleyballen. En voilà, ik was meteen verkocht. Sport zit nochtans niet in mijn genen via mijn ouders. Mijn jongere broer Cisse (17) speelt wel een beetje recreatief. Mijn vriendin Noa Maris uit Linden is aangesloten bij Lizards Lubbeek-Leuven. Zij heeft Indische roots. Haar mama werd als baby in België geadopteerd. Ook weer een toevalstreffer. Anders had ik Noa nooit leren kennen.”
Je bent een ranke, snedige dubbele meter. Voel je nog groeipotentieel in jouw body?
“Veel infobronnen duiden voor mij 2m02 aan als gestalte, maar er is een centimeter bijgekomen: 2m03 dus. Of ik volgroeid ben, weet ik niet. Ik heb dat niet laten testen. Het zou best kunnen dat er nog een paar millimeter rek op zit. (lacht) Maar 2m15 zoals onze nieuwe Braziliaanse middenman Gustavo Bonatto zal ik nooit halen.”
Je kreeg de opleiding in de jeugdreeksen bij Lizards Lubbeek-Leuven. Heel bekend vanwege Dries Hoeyberghs, nu trainer in Zweden.
“Ja, ik zat in een perfecte omgeving bij een vereniging met het label van vijfsterrenclub. Dat etiket krijg je van de federatie als bewijs van degelijkheid. Trainers Kobe Debecker en Brecht Vanhengel leveren er schitterend werk. Ik speelde één seizoen in het A-team. Ik ging naar het Sint-Albertuscollege en het college Heilig Hart in Leuven. Vanaf het vijfde middelbaar koos ik voor de Topsportschool in Vilvoorde. Tja, door het virus COVID-19 gaapt een leegte in mijn opleiding. Maar dat geldt voor iedereen. Ik wil niet klagen.”
Je ging op internaat in Vilvoorde. Had je het daar moeilijk mee?
“Oh neen. Dat viel heel goed mee. Kris Eyckmans was mijn ideale trainer daar. Ik belandde in een fijne groep. Heel ‘close’ allemaal. Het was een goeie leerschool in zelfstandigheid. Nu woon ik in Maaseik alleen op een appartement. Gelijkvloers. Met boven me in dezelfde blok soulmate Liam Mc Cluskey en de Finse international Juho Kaunisto (2m05). Onze trainer Joel Banks is Finse bondscoach, vandaar de link met Kaunisto. Door Banks is er een grotere instroom ontstaan van getalenteerde lange Finnen in de Belgische Liga. Voor alle duidelijkheid: Kaunisto heeft getekend bij Borgworm/Waremme en zal daar aantreden. Maar in de voormiddag traint hij met ons mee in Maaseik.”
Met de andere Fin Veeti Nikkinen (2m08), nieuw gezicht bij Maaseik, wil je kooklessen volgen. Grappig, ja?
“Inderdaad. Je kan niet altijd warenhuiseten in bakjes opwarmen in de microgolf. Op de ploegvoorstelling werd gezegd – haha – dat Nikkinen in de eerste les zal leren een eitje te bakken. Maar dat kan ik al. Kookles is niet het enige. Er is nog iets anders. Ik heb na mijn middelbaar gekozen voor afstandsonderwijs ‘marketing’ aan het instituut Vives in Kortrijk. Ik heb liefst een diploma achter de hand. Maar eerst hoop ik de jackpot in het volleybal te kraken. Zo kan ik misschien mijn Italiaanse dromen ooit waarmaken.”
Je koos voor Maaseik vanuit jouw buikgevoel. Ja?
“Ja, ik had aanbiedingen van Knack Roeselare, Lindemans Aalst, Maaseik en VHL Haasrode Leuven. Met Knack voerde ik intensieve gesprekken en had ik meetings. Maar ik gaf nooit mijn woord, wat men daarover ook mag beweren. Neen, er was geen officiële toezegging van mijn kant. Maaseik voelde net ietsje beter aan. Het was een beetje fiftyfifty hoor, bij mijn definitieve beslissing. Mogelijk hebben Liam Mc Cluskey en Martin Perin bij Maaseik er mee te maken. Het zijn mijn vrienden bij de nationale U21. De nieuwe Estse international en middenman Henri Treial is ook geen vreemde. Tegen hem heb ik gespeeld in de European Golden League. En Elias Thys en Jolan Cox, de nieuwe kapitein van Maaseik, zijn me niet onbekend. Jolan volgt ‘kokend vat vol grinta’ Jelte Maan op. Ik leerde Thys en Cox kennen op een stage bij de Red Dragons. (Lacht) Ik heb één internationale ‘cap’, omdat ik geselecteerd werd voor een Europees voorbereidingstoernooi. Misschien kan ik op korte termijn uitgroeien tot een echte ‘Red Dragon’.”
Wat zijn jouw sterke punten en jouw werkpunten?
“Ik kan moeilijk staan pochen over mezelf. Toch dit: mijn spronghoogte en reikwijdte is 3m55. Dat is zeer respectabel, vergeleken met de waarden van wereldtopper Wilfredo Leon, die 3m65 tot 3m70 haalt. Mijn werkpunten dan: mijn receptie opkrikken en bakken ervaring opdoen. Dat allemaal kan alleen beter worden door de oefenstof duizenden en duizenden keren te herhalen.”
Hou jij van ambiance? Ben je een sfeermaker en een fuifnummer?
“Op het eerste gezicht lijk ik een stille jongen en ben ik geen tafelspringer. Maar pas goed op: ik kan keihard uit de pijp komen. Op het veld of in andere (feestelijke) omstandigheden. Het is geen goed idee om Ferre Reggers aan het net uit te dagen. Dat is dé prikkel om me uit mijn kot te lokken, zodat ik met een extra geut motivatie nog beter ga presteren. Ik heb er ook geen probleem mee dat de trainer of kapitein Cox gaan mekkeren en kafferen als het slechter gaat. Alle middelen zijn goed om een verzwakkend heilig vuur op te poken.”
Als achttienjarige viel je op grote toernooien al een pak keer in de prijzen. Best mooi als entreekaartje naar het hogere niveau, dat je nu binnenstapt.
“Voor de vuist weg: op het EK U18 in Italië was ik de beste scorer. Op het EK U20 in 2020 in Brno (Tsj) greep Belgium de bronzen plak en stak ik twee Awards in mijn reiskoffer: als topscorer en als beste hoofdaanvaller. Ik werd uitgeroepen tot MVP en beste receptie-hoek van WEVZA U19 in Frankrijk. Ik speelde mee in de zeer drukke zomer 2021 op het WK U19 in Teheran (Iran), waar een zware lockdown gold. Helaas zag ik zo niks van de stad. En een paar weken geleden draaide ik mee op het WK U21 in Italië. Ik stond goed gerankt bij de beste scorers. We pakten de vijfde plaats. Magnifiek gedaan. Seppe Rotty (Decospan Menen) was onze sterkste man.”
VC Greenyard Maaseik maakte zoals elk seizoen alweer schoon schip. Een hoop vertrekkers. Opnieuw zeven nieuwkomers hebben zich gemeld in een smeltkroes van nationaliteiten. Zal de inpassing veel tijd vergen?
“Tja, het zou kunnen dat coach Banks veel puzzelwerk voor de boeg heeft. De Brit – hij ontving onlangs zijn Belgisch paspoort, nvdr. – is dat gewoon. Ik denk dat hij graag op dat soort uitdaging ingaat om van het team iets te maken. De nieuwkomers moeten wellicht respijt krijgen om te acclimatiseren in een nieuwe onbekende leefomgeving.”
Hoe schat je de concurrentie in de Liga in? Hoe kijk je naar Knack Roeselare en Lindemans Aalst?
“Knack zal ongetwijfeld sterk uitpakken zoals we dat al vele jaren van hen gewend zijn. Versterkt met de Slovaakse hardhitter Filip Gavenda, Arno Van de Velde (weer thuis) en de Est Märt Tammearu. Wij noemen ze ‘de golden boys’. Met Stijn D’Hulst, Mathijs Desmet, Matthijs Verhanneman, libero Dennis Deroey en Pieter Coolman. Ze kennen elkaar door en door. Ze weten heel goed wat ze van elkaar mogen verwachten. Voor ons is dat aspect een groot issue in het leerproces. Maar we azen op alle prijzen in binnen- en buitenland.
Als ik Lindemans Aalst overschouw, denk ik dat de Ajuinen versterkt zijn. Vorig seizoen kenden ze onnoemelijk veel pech. Hun hoofdaanvaller Jeroen Oprins viel geblesseerd uit. T 1 Johan Devoghel moest zich met veel kunst- en vliegwerk heruitvinden om een valabel team tussen de lijnen te sturen. Op een bepaald moment diende spelmaker Seppe Van Hoyweghen zelfs noodgedwongen door te schuiven naar de hoek. Lindemans heeft zich heftig gemanifesteerd op de transfermarkt met de Slovaak Peter Ondrovic, de Nederlander Robin Overbeeke (back in town), de Let Renars-Pauls Janson, de Duitser Egor Bogachev en de Spanjaard Alejandro Vigil (ex-Maaseik). Zo komt Lindemans Aalst zeer ambitieus voor de dag.”
Zijn Menen en VHL Haasrode Leuven de ‘coming teams?”
“Dat zou best kunnen. Ik verwacht veel van Decospan Menen. In tegenstelling tot Aalst beleefde coach Frank Depestele een topseizoen met zijn manschappen. Ik zie Seppe Rotty, Simon Plaskie (ex-Gent), Lou Kindt (ex-Maaseik) en de Deen Simon Andersen snel stappen vooruitzetten. De grensploeg is in eigen huis altijd te duchten. Ik voorspel ook een extra elan voor VHL Haasrode Leuven. Met Mathias Valkiers erbij aan de pass en met Hendrik Tuerlinckx (ex-Knack) op de opposite. Voorts ook met youngster Lennert Van Elsen en libero Bert Dufraing (beiden ex-Caruur Gent).”
Schat je Tectum Achel, Caruur Gent en Borgworm/Waremme ook hoger in dan vorig jaar?
“Ik vermoed dat hun niveau ook aan het stijgen is. Tectum Achel pakt uit met ‘good old’ Gert Van Walle, de Fin Peetu Mäkinen, de Nederlanders Sam Gortzak en Twan Wiltenburg, de Noor Martin Olimstad en libero Sybren Peters. Peters werd opgeleid in Maaseik. Hij is een vriend van me op de volleybalschool. Hij is uit het goede hout gesneden. Caruur Gent zweert bij Martijn Colson, Jente De Vries, Anshel Ver Eecke, Niklas Breilin (Fin), Christian Freitas (Por), Petr Sulista (Tsj) en set-up Tim De Gruyter. Dat ziet er goed uit. Ook Borgworm/Waremme is niet in het hoekje blijven zitten. Pire, de Fin Kaunisto en Felicissimo en Abreu Lopez bieden versterking. Ze verliezen wel hun getalenteerde sluitstuk Martin Perin (naar Maaseik) op de libero.”
“Ik denk dat nogal wat ploegen aan elkaar gewaagd zijn. Het is een positieve evolutie dat sommige clubs een stuk sterker voor de dag komen”, besluit Reggers. “Er moet strijd zijn, er moeten meer onvoorspelbare ‘clashes’ op de kalender prijken, gekruid met extra rivaliteit. De Liga zal hopelijk aan intensiteit en spankracht winnen. Ideale ingrediënten om de fans na de pandemie weer ‘en masse’ naar de zalen te lokken. Alleen zo is nog meer groei mogelijk.”
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: Bart Vandenbroucke, Ferre Reggers
