De Belgische volleycoach met de meeste successen op zijn palmares heet ongetwijfeld Vital Heynen. Als speler verblijdde hij het toenmalige Noliko Maaseik al met acht titels en zeven bekers. Als coach bij de Limburgers voegde hij daar nog vier titels en vijf bekerzeges aan toe. Met Tours won hij de Supercup in Frankrijk, met Friedrichshafen veroverde hij vier maal de Duitse beker en bij Perugia werd hij op de handen gedragen na winst in de Italiaanse Supercup.
Ook bij een aantal nationale ploegen was Vital meer dan succesrijk: een bronzen medaille op het WK 2014 met Duitsland, een knap resultaat met de Red Dragons, maar vooral – misschien wel het hoogtepunt uit zijn carrière – een onverhoopte wereldtitel met Polen in Turijn. Graag had hij daar een olympische titel met Polen aan toegevoegd als kers op de taart. Maar dat mislukte na een onverwachte nederlaag tegen de latere olympische kampioen Frankrijk. Hoe ging het verder met Vital, hoe kijkt hij aan tegen het EK deze weken in Polen en naar zijn leven na het EK. Een altijd even boeiende analyse…
Liep jouw contract niet af na de Olympische Spelen?
Vital Heynen: “Over mijn contract hadden we gezegd dat we eerst de Olympische Spelen zouden bekijken en dan praten over het EK. Maar eigenlijk liep mijn contract inderdaad wel tot na het EK. We hebben tussenin wel eventjes samen gezeten na de Olympische Spelen met de raad van bestuur van de Poolse federatie.”
Ik veronderstel dat jij en de groep met een kater terugkwamen uit Tokio. Is die verteerd of heerst er nog onzekerheid binnen de groep? Heb je de analyse gemaakt en wat waren de conclusies?
“We hebben met het team terug samen gezeten op de eerste dag dat we opnieuw met de trainingen begonnen zijn. Dat was op de 15de augustus. We hebben toen de ganse dag niks anders gedaan dan analyses gemaakt en we hebben ze dan daarna symbolisch allemaal in een vuilnisbak gegooid. De analyses zijn dus ook gemaakt, we hebben ze achterwege gelaten en de focus gericht op de toekomst. De conclusie is dus dat het heel hard zal zijn om ons niveau opnieuw te halen. Als je drie jaar werkt naar één doel en je mist dat doel, dan is het niet gemakkelijk om opnieuw een volgend doel te halen, nl. het EK. Daarom dat het heel belangrijk was voor ons om het olympisch verhaal achter ons te houden en toch opnieuw voldoende energie op te bouwen om een behoorlijk resultaat te halen op het EK.
Dat wordt heel moeilijk, want het is niet mogelijk om twee keer te pieken op zo’n korte tijd, zeker als die eerste piek wel bijzonder hoog lag.”
Heb je iets gewijzigd aan de selectie van de O.S. ?
“Ik heb niemand uit de selectie genomen, ik heb alle spelers gevraagd om te blijven en daar zijn ze op ingegaan. Natuurlijk mag je op een EK 14 spelers oproepen en dus heb ik er ook nog drie spelers bijgehaald, zodat we met 15 spelers de voorbereiding deden en daar moest er dus nog eentje afvallen, maar dat is intussen dan wel gebeurd.”
Een medaille halen op de O.S. was jouw ultieme droom. Is dat nog steeds zo? En met de Poolse ploeg?
“Ja, het doel was om een medaille te halen met Polen en dat is niet gelukt. Soms moet je er gewoon rekening mee houden dat je niet altijd al jouw doelstellingen kan bereiken. Ik heb in mijn carrière veel doelstellingen gesteld en ik heb er soms betere resultaten mee gehaald dan ik ooit durfde dromen. Maar deze keer dus niet gehaald, ja, je moet ook aanvaarden dat je sommige doelstellingen niet haalt. Het vervolg moet je na het EK stellen, hé! Kijk, ik zou zelfs zeggen: falen is een deel van doelen stellen. Ik kan er mee leven. Ik heb een fantastische periode gehad in Polen. Ik ga wel zien wat ik verder doe. Maar eerst het EK.”
Hoe verliep jullie voorbereiding? Oefenwedstrijden? Tegen wie?
“Wij hebben gewoon geen wedstrijden gespeeld in de voorbereiding. Ik denk dat het ook niet slecht was in de huidige situatie om vooral veel samen te trainen en terug bij mekaar te zijn. Dat verloopt heel goed. De sfeer in de ploeg is opnieuw optimaal. Ik voel me ook goed, ik voel opnieuw voldoende energie om dit team te helpen en vooral goed te presteren in eigen land. We willen vooral tonen aan ons publiek dat we een echt topteam zijn.”
Het is duidelijk dat Polen niet zo maar organisator is van het EK. Een medaille (liefst een gouden) halen, is allicht de bedoeling van de wereldkampioenen? Realistisch?
“Wij hebben niet gesproken over een resultaat, want ons seizoen is eigenlijk al niet geslaagd omdat we een olympische medaille misten. Geen goud, zilver of brons. Dat wordt hier op het EK ook niet evident. Je zal het zien dat de teams die aan de Olympische Spelen hebben deelgenomen, het zeer moeilijk zullen hebben om opnieuw te pieken. Wij willen gewoon goed presteren en ons een topteam tonen en dan zien we wel waar dat eindigt. Ploegen die geen Olympische Spelen meemaakten, gaan hier veel beter presteren.”
Hoe zie je het EK verlopen? Een plaats bij de top-4 in de poule kan geen probleem zijn. Hoe zie je het verder? Wie zijn jouw favorieten?
“Misschien Frankrijk, dat in de flow van de gouden medaille op zijn elan en aan een hoog niveau kan verder spelen. Maar alle andere teams die deelnamen aan de Spelen zullen het heel moeilijk hebben. Ik zie dan ook veel mogelijkheden voor andere landen: België inbegrepen, Servië, Bulgarije, Slovenië. Voor mij zijn Servië en Slovenië de grote favorieten. Rusland misschien nog. En dan heb je de ploegen die dit EK het best voorbereid hebben. Maar Polen niet. Wij komen terug van een zware ontgoocheling en wij moeten eerst trachten weer sterk op eigen benen te staan.”
Je speelt ook tegen jouw ex-ploeg België. Ben je die recent blijven volgen en zag je bepaalde evoluties? Volgens een collega gaat het zelfs richting woestijn. Akkoord?
“Natuurlijk vertrekken Servië en Polen als favorieten in onze poule, maar het zou me niet verbazen mocht België voor een verrassing zorgen. Al heb ik ze eerlijk gezegd te weinig gevolgd, want op die Olympische Spelen zit je met een beperkte focus. En nadien was ik enkele dagen niet meer echt geïnteresseerd in het volley. Ik ken op dit moment (een week voor het EK) de Belgische selectie niet. Maar als Stijn D’Hulst speelt, misschien met Bram van den Dries en Jolan Cox, die zeer goed bezig was, met daarnaast Rousseaux en Deroo als sterke buitenspelers en Reggers komt eraan als groot talent, dan heb je toekomst. In het midden heb je enkele goede jonge spelers of komt Colson misschien terug? Hoe dan ook: België bezit volgens mij een goed team. Maar ze moeten mekaar vinden. Misschien is dit een overgangsteam, dat binnen enkele jaren kan aangevuld worden met enkele talentrijke jongeren. Ze moeten misschien nu niet mikken op een medaille, maar toch op een plaats bij de laatste 8 of zo.”
Hoe belangrijk is het thuisvoordeel? Of zorgt dat voor extra-stress?
“Deze keer is het thuisvoordeel geen voordeel. Mijn team is leeg na de Spelen. Ik kan alleen maar hopen dat ons thuispubliek ons helpt om doorheen die moeilijke periode te geraken. Onze campagne was de laatste week daarop gericht: dat we de steun krijgen van het Poolse publiek om toch te blijven spelen en vrij te gaan, zeker als de energie een beetje weg is.”
Wanneer ben je terug in België? Volgen jouw vrouw en de dochters nog steeds jouw prestaties en komen ze ook naar Krakau?
“Na het EK zal ik eindelijk thuis zijn, hé! (lacht) Ik heb geen club voor volgend jaar. Ik hoop dat ik eindelijk ook een beetje rust krijg in België. Dat is ook iets nieuw, hé! Voorlopig is er ook niets gepland van thuis uit. Zeker niet voor de eerste fase. Mochten we echter in Katovice geraken, dan zal de familie mogelijk wel overkomen. Maar nu is er nog niets gepland.”
Hoe ziet de toekomst eruit voor Vital Heynen na het EK? Coachen in het volley of een andere job in het volley of erbuiten?
“Dat weet ik op dit moment nog helemaal niet. Absoluut geen idee. Misschien dat ik in de winter wel eens goed ga nadenken welke richting ik uit wil gaan. Ik heb de laatste jaren heel veel gedaan. Verloren, maar nog veel meer gewonnen. Ik wil nu wel eens nadenken welk ritme ik wil volgen. Het zou zelfs een job buiten het volley kunnen zijn. Als ik al mijn kennis ergens anders kan kwijt geraken, dat moet ik nog afwachten. Maar nu weet ik het echt nog niet.”
Tekst: Marcel Coppens
Foto’s: Bart Vandenbroucke / CEV
