Drie keer werd Tom van Walle tot Belgisch beachkampioen gekroond, samen met Ward Coucke. Daarna volgden nog vijf nationale titels met de andere ‘Belgian Beach Boy’ Dries Koekelkoren naast zich. De teller staat voorlopig op acht voor de man uit Kalmthout. Dat is net zoveel als Ward Coucke, de vroegere beachpartner van Tom van Walle.
Volgende zondag – op de prestigieuze locatie van Tour & Taxis aan de Havenlaan in Brussel, in plaats van op het strand van Knokke – kan de immer minzame volleyballer recordhouder worden en voor de negende keer nationaal kampioen worden in het beachvolleybal.
Dat moet toch een geweldige motivatie zijn om, wat het aantal Belgische titels betreft, je vroegere ‘partner in crime’ voorbij te steken?
Tom van Walle: “Om eerlijk te zijn, ik ben er niet zo mee bezig. Het zijn anderen die mij daarop attent maken. Het blijft natuurlijk leuk om Belgisch kampioen te worden en we zullen er voluit voor gaan. Maar dat staat los van het feit dat ik mijn vroeger beachmaatje Ward zou kloppen. Ik concentreer me liever op de prestaties die we moeten neerzetten.
De Masterfinales in Brussel bieden wel een voordeel: de wedstrijden zullen meer gespreid zijn. De competitieformule in Brussel is gunstiger voor mijn schouder. Met wat rust ertussen is het haalbaar. Woensdag start trouwens het EK. Daar willen we ons nog eens tonen in Europa, dus moet alles optimaal ‘marcheren’. Ik wil opnieuw uitpakken met mijn jumpservice op het EK én het BK.”
Zoals je zelf aangeeft: de Europese kampioenschappen én de Belgische Masterfinales vlak na elkaar: is dat te combineren?
“We moeten de wedstrijden in Wenen realistisch bekijken. Na de poulefase volgt de tweede ronde op vrijdag. We moeten gewoonweg eerlijk zijn, dat is het maximaal haalbare. Dus we kunnen op zaterdag – na een vliegreis van anderhalf uur – op tijd in Brussel zijn voor het Belgisch kampioenschap.
Omdat we het EK logisch en met voldoende realisme benaderen, wil het niet zeggen dat we zonder ambities naar Oostenrijk vertrekken. We willen er altijd het maximale uithalen, maar de concurrentie in Europa is erg sterk. In onze poule zitten we bijvoorbeeld met de Russen Semenov-Leshukov. Die waren vijfde op de Olympische Spelen in Tokio. Dan weet je genoeg. Dat is te hoog gegrepen. De mannen uit Belarus, Dziadkou-Piatrushka zijn wel haalbaar. Die spelen erg agressief, maar we kunnen ze pakken. Ermacora-Pristauz zijn als reekshoofd aangeduid omdat ze Oostenrijkers zijn en in Wenen een thuisvoordeel hebben. Die zijn ongeveer van hetzelfde kaliber als wij. Dat wordt ook een pittig duel.”
Het is van 2017 geleden dat jij met Dries Koekelkoren het nationaal beachkampioenschap won. Dat is vier jaar geleden.
“Ondertussen zijn Martijn Colson met Dennis Deroey en de broers Vandecaveye kampioen geworden en vorig jaar werd alles afgelast. Die ploegen hebben ook het potentieel om de Masterfinales te winnen. Die horen zonder twijfel bij de favorieten.
En dan zijn er nog een pak outsiders. Dan denk ik bijvoorbeeld aan Ward Van Dijck en Christophe Witvrouwen. Dat talentvol duo demonstreert erg gevarieerd volleybal. Het is erg tof dat er zo’n jonge mannen bijkomen. In Haacht, vorige week tijdens de voorlaatste manche van het kampioenschap, werden we geklopt door Louis en Gilles Vandecaveye. Iedereen traint meer tegenover vroeger.
De tegenstanders geloven er ook meer in dat ze ons kunnen verslaan. Dat is goed, het verplicht ons om probleemoplossend te denken. We moeten in Brussel tijdens elke match heel scherp aan de start staan. Ik geef toe dat het vijf, zes jaar geleden explosiever en vlotter ging. (Tom vierde vorige zaterdag zijn 34ste verjaardag, red.) Maar de ambitie en de zegehonger blijven intact. De manche van vorige week in Haacht maakte duidelijk dat we ook in België iedere keer, iedere match, iedere confrontatie top moeten zijn.”
De toekomst is nog steeds onduidelijk, binnen een paar maanden loopt jullie contract met TopVolley Belgium af.
“Pas na de twee kampioenschappen zal de Belgische Federatie de beslissing meedelen in verband met verdere ondersteuning. We focussen ons voorlopig uitsluitend op het EK in Wenen en op het BK in Brussel. Indertijd hebben wij de toppers Joosen-Melis voorbij gestoken. Het klinkt raar, maar eigenlijk zouden we graag onze kennis van het beachvolleybal willen doorgeven en tweetallen opleiden die ons van de troon kunnen stoten. Alle opties liggen open voor de toekomst. Er is de beachvolleybalschool, ik heb een diploma als leraar Lichamelijke Opvoeding, we kunnen als ‘Belgian Beachboys’ nog verder, het kan alle richtingen uit.”
Ondertussen starten jullie volgend weekeinde toch opnieuw als absolute favoriet voor de eindzege op de inspirerende terreinen van Tour & Taxis aan de Havenlaan in Brussel?
“De voorbije weken was het gespreksthema over mentale gezondheid zeer actueel na getuigenissen van wereldtoppers zoals Nafi Thiam en Simone Biles. Een favorietenrol is echt niet te onderschatten. Het is altijd ‘moeten’, het is voortdurend ‘je status verdedigen’, het is voor iedere match ‘het grote verwachtingspatroon invullen en waarmaken’. Sommige mensen staan er niet bij stil, maar steeds die opmerkingen: “winnen, dat is toch eenvoudig voor jullie” zijn niet zo vanzelfsprekend. Alsof het voor ons gemakkelijk is en we er niet hard voor moeten werken.
‘Mental wellbeing’, de strijd tegen ups and downs, zorgt voor druk. Stress kan zich op verschillende manieren uiten. Kijk maar naar de Amerikaanse turnster Biles, zij verloor zelfs het oriëntatievermogen tijdens haar moeilijke salto’s. Rust in het hoofd is voor ons – zelfs op ons veel bescheidener niveau – noodzakelijk. Ik durf me daarom af en toe al eens een beetje afzonderen tijdens een toernooi. Eventjes ontsnappen aan alle drukte. Goed voor de focus, zonder extra commentaar plaats geven aan de ambitie, de concentratie en de taak.”
Je kent al die mannen op de Olympische Spelen. Is het in Tokio verlopen zoals je gedacht had?
“Mol-Sørum had ik niet op één gezet. Ik had de indruk dat zij niet in hun allerbeste periode zaten. Maar de mannen uit Noorwegen hebben de gouden medaille echt verdiend. Het tweetal uit Qatar Cherif-Achmed waren mijn favorieten voor de olympische titel. De Russen Krasilnikov-Stayanovski (zilver in Tokio) had ik ook hoog verwacht. De halve finale van Plavins-Tocs was voor mij daarentegen verrassend. Maar het was een mooi podium daar in Tokio. Opvallend veel Europese ploegen aan de top. Heb je het ook gezien?”
Tekst: Walter Vereeck
Foto’s: Bart Vandenbroucke
