De nieuwste en jongste generatie kent hem misschien niet, maar al wie de voorbije decennia als supporter, volleybalspeler of als bestuurslid actief was, heeft hem zeker gezien op en naast het veld: Arturo Di Giacomo, de immer minzame ‘gentleman scheidsrechter’ die momenteel ook bij de Europese Volleybalfederatie gekend en erg actief is.
Je was aangeduid als videoscheidsrechter voor de Olympische Spelen in Tokio, maar we vonden je op vakantie ergens in de Abruzzen van Italië?
Arturo di Giacomo: “Er is in april 2021, tijdens het laatste internationaal congres, door de FIVB beslist dat een ‘Challenge referee’ ook een ‘Actieve referee’ moest zijn. Iemand die ook daadwerkelijk wedstrijden leidt. Als secretaris van de Europese scheidsrechterscommissie werd ik voor de keuze gesteld. Ofwel ga je mee naar Tokio als ‘video referee’, maar dan moet je de functie in het CEV laten vallen. Ofwel blijf je met Zorica Bjelic (voorzitter en samen met mij eindverantwoordelijke voor de scheidsrechters in Europa) op je post en kan je verder werken aan de toekomst van de referees. De beide opdrachten mochten niet meer gecombineerd worden. Volgens het FIVB was dat niet langer combineerbaar.
Ik begrijp hun beslissing en ik heb gekozen om thuis te blijven. Indien de Olympische Spelen toch in 2020 hadden plaats gevonden, dan had ik probleemloos naar Tokio kunnen gaan. Na dat congres in het begin van dit jaar en de wijzigingen kon dat niet meer. De coronatoestanden hebben er dus – onrechtstreeks – ook voor gezorgd dat ik nu niet in Japan zit. Spijtig.
De CEV-president Alexander Boricic vond het ook beter dat ik als secretaris in de Europese commissie bleef. Ik had namelijk het ‘challenge’ dossier uitgewerkt. Ik accepteer dat ik verder mijn verantwoordelijkheid naar de Europese scheidsrechters moet nemen. Ik heb nog getracht om een andere Belgische scheidsrechter naar Tokio te sturen, maar dat is niet gelukt. In Japan zijn momenteel slechts zeventien volleybalscheidsrechters actief in plaats van twintig, zoals vroeger afgesproken werd. Het zijn dus speciale Spelen, ook voor de referees.”
Je bent fanatiek bezig met de ‘videochallenges’, zowel in België als in Europa.
“Ik heb reeds in aanloop naar de Olympische Spelen van Rio zwaar ‘gepushed’ om videobeelden tijdens de wedstrijden te gebruiken. Mijn dossier – dat steeds uitgebreider wordt – was klaar. Mét een duidelijke taakomschrijving voor de ‘Challenge referee’ en alles wat daarbij hoort. Het verwerken en beoordelen van de videobeelden, de camerastandpunten, enzovoort.
Ik vind het trouwens belangrijk om jonge, bekwame scheidsrechters te laten promoveren naar een hoger niveau. Ik ben voor vier jaar verkozen als secretaris van de CEV-commissie voor scheidsrechters en ik ben voorzitter van de arbiterscommissie van Volley Belgium. Dat omvat heel wat taken: opleiding, aanduidingen, meetings en seminaries verzorgen tijdens internationale competities. Ik was aanwezig bij de World League, van China tot Brazilië en ik introduceerde overal het systeem van de ‘videoref’. Het is een fantastische job, dus hier zit geen ontevreden of verbitterde mens omdat hij er in Tokio niet bij is.”
Je bent van origine Italiaan, ben je de Rocco Granata van het scheidsrechterskorps?
“Neen, ik ben iemand van de tweede generatie, want ik ben in België geboren. Meer bepaald in Mons (Bergen). Ik ga wel nog twee tot drie keer per jaar mijn familie bezoeken in Pescara (Abruzzo). Liefst nog frequenter, indien het virus het toelaat natuurlijk. Mijn moeder, mijn tante, mijn nonkels: het is telkens een fantastisch weerzien. Nu Ryanair rechtstreekse vluchten naar Pescara organiseert, is het gemakkelijker. De Abruzzen, dat is een niet zo toeristische, maar erg mooie streek in Italië.”
Je wil de taak van arbiter verfrissen en een moderne look geven. Minder afstandelijk ook.
“We zijn volop bezig met een nieuwe visie. We ontwikkelen een nieuwe manier van fluiten. Niet alleen jouw match even afwerken, ‘and that’s it’, maar meer aandacht geven aan de mensen errond. Contacten leggen met andere scheidsrechters, met spelers, met coaches. Weten wat het team gedaan heeft de voorbije weken. Aanvoelen wat voor type coach ieder team heeft. Licht ontvlambaar of rustig, zodat je op de juiste manier kunt reageren. Met welk type van persoonlijkheden krijgt een arbiter te maken en wat kan hij of zij daar mee. Het is een hele andere manier van werken. Meer samenwerken, en niet vanuit de hoogte, ook al staan we hoog in de scheidsrechtersstoel.
Ik pleit hartstochtelijk voor het ‘videorefsysteem’. Ik zet me in om de ‘challenge referees’ zo veel mogelijk te integreren, ook bij de vrouwenliga in België. Dat is de volgende stap. Het is een systeem dat niet tegen de arbiters gericht is, maar het is daartegenover een geweldig hulpmiddel om hen te ondersteunen. Er is ook veel minder discussie tegenover vroeger. Dat is een geweldige wijziging en dat zorgt voor een fijne filosofie. Het bevordert trouwens de concentratie van de scheidsrechter. Van een goede scheids word je een excellente scheids. De nieuwe referees pikken het uitstekend op. Ze bellen mij om oefenwedstrijden te mogen leiden, zodat ze goed voorbereid aan het nieuwe seizoen kunnen beginnen. Vroeger moest ik iedereen bellen in de voorbereidingsperiode.
Ook de accessoires voor scheidsrechters worden uitgebreid. Bij het klassieke uniform worden nu voor iedereen microfoons en oortjes verplicht. Zo zoeken we steeds naar pluspunten en verbeteringen, het helpt arbiters op alle niveaus. De nieuwe visie, waarbij de scheidsrechters de wedstrijden meer ‘managen’ door hun communicatie met spelers, coaches en verantwoordelijken, vind ik zeer belangrijk.
Interesse tonen, betrokkenheid etaleren. Ook aan de uniformiteit in verband met de beslissingen tijdens de wedstrijden wordt gewerkt. Ik heb nog één jaar voor de boeg in de scheidsrechterscommissie van het CEV. Ik zal verantwoordelijk zijn op het EK in Servië en ik ben spreker op het seminarie voor jonge, beloftevolle referees uit alle landen. Daar wordt de nieuwe zienswijze uitgelegd. Dit is zo mooi, zo toekomstgericht. We moeten mee evolueren met onze tijd, hé.”
Tekst: Walter Vereeck
Foto’s: Bart Vandenbroucke
