Bijna sprong de jonge Belgische international Wout D’heer (20 jaar, 2m03) een gat in de lucht, toen zijn makelaar Wout Wijsmans hem per telefoon een primeur kon aanbieden. Wout kon het eerst niet geloven en schrok zich een hoedje. Of hij een transfer naar Itas Trentino, een club bij de top vier aan de Italiaanse top, zag zitten?
“Lang moest ik natuurlijk niet nadenken”, lacht de middenaanvaller uit het Oost-Vlaamse Zele bij Dendermonde. Ik ben student podologie aan de Hogeschool Artevelde in Gent. Ik wil zeker dat diploma halen. Het wordt eventjes puzzelen. Maar zo’n Italiaanse opportuniteit zou niemand laten liggen, ik als jonge gast ook niet.”
“ Ik ben CEO Pascal Debels en teammanager Alain Cammaert van VC Lindemans Aalst dan ook zeer dankbaar, dat ze bereidwillig hebben meegewerkt om de overgang in kort bestek in kannen en kruiken te gieten. Ik hoop intens te genieten van de nieuwe ervaringen die op me wachten.”
Proficiat Wout. Je bent nu de enige Belgische man op het hoogste Italiaanse niveau. Dat levert je een hele referentie op voor je CV. De buitenwereld keek zeer verrast op bij het nieuws. Wellicht jij ook?
“Verrast, dat kan ik begrijpen. Ik stond zelf aan de grond genageld, dat die kans zich aandiende. Ik had Wout niet gevraagd om een buitenlandse club te zoeken. Absoluut niet. Trentino zocht een derde jonge middenman. Ik was al bezig met het volgende seizoen bij Lindemans Aalst. Ik dacht er niet aan te vertrekken, tot alles in een stroomversnelling raakte. Ik kijk echt uit naar de Italiaanse interclub. Trentino heeft als koosnaampje de ‘rosa gialloblù’. Dat naampje verwijst naar de clubkleuren: geel, blauw en roze. Een geweldige combinatie van tinten. Fantastisch dat ik dat mooie shirt weldra mag aantrekken. ”
Kom jij uit een sportief nest?
“Ja, al hebben mijn ouders geen volleybal gespeeld. Ze troonden me als kind van zeven jaar wel mee naar volleybalclub Berlare-Zele. Zo ging de bal aan het rollen. Pa en ma vonden en vinden volley een heel fijne doe- en kijksport en ik was dan ook snel verkocht. Ik werd opgeleid door Geert Uyttendale en Stijn Van Kerckhove. Mijn broers Brecht en Raf spelen trouwens nog bij Berlare-Zele. Mijn oudere broer Brecht in eerste promo (vroegere eerste provinciale, nvdr.). Raf bij de scholieren. Anderzijds houd ik van wielrennen. Ik was altijd een hevige fan van Tom Boonen en in het voetbal (lacht) blijf ik Anderlecht trouw, hoe goed of minder goed het bij RSCA ook gaat, dat speelt geen rol. Voorts ben ik verzot op alle automodellen van Range Rover. En mijn droombestemming is Kaapstad in Zuid-Afrika.”
Jij trok al vroeg naar de Topsportschool in Vilvoorde.
“Ja, door mijn passie voor het spelletje, hé; Ik was er vier jaar in goede handen van Mieke Moyaert, Kris Eyckmans en sporadisch ook Dominique Baeyens. Ik heb mooie kampioenschappen kunnen spelen. Met dank aan de school. Na de afronding van mijn middelbaar kon ik terecht bij VC Caruur Gent (bij coach Jan Van Huffel) en Lindemans Aalst (geleid door coach Johan Devoghel). De Aalsterse club moet nu wel een vervanger voor me zoeken, maar het bestuur stelde dat ze dat varkentje wel zouden wassen. Er zijn nog genoeg spelers te vinden op het internationale forum. Oef, dat hoor ik graag.”
In de beslissing om naar Trentino te trekken, speelde een bepaalde Aalsterse ploegmaat een rol. Wie?
“Klopt. Simon Van de Voorde, ook een man van het middencompartiment, speelde van 2017 tot 2019 bij Itas Trentino. Ik heb hem over zijn passage in Italië altijd positieve dingen horen vertellen. Dat speelde ook een beetje mee in mijn beslissing. Maar alle begin van dit mooie verhaal en dit geweldige voorstel komt natuurlijk uit de hoed van Wout Wijsmans. Chapeau dat hij dat huzarenstukje kon klaarspelen.”
“Bij Itas, met voorzitter Diego Mosna en manager Bruno Da Re, kom je in contact met grote namen in het Italiaanse topvolley. De club herbergt ook een drietal Italiaanse internationals, present op de O.S. in Japan.
“Met bestuur en spelers had ik nog geen contact. Dat zal wel komen. Die internationals zijn hoekaanvallers Alessandro Michieletto, Daniele Lavia en passeur Riccardo Sbertoli. Blijkbaar zijn de O.S. voorbij. Italië verloor afgelopen dinsdag de kwartfinale tegen Argentinië met 2-3. Spijtig.”
Je hoogste droom is een aantreden met de Red Ragons op de Olympische Spelen. Parijs 2024 nadert…
“Ja, dat is de toekomst. Maar in Trentino beleef ik graag eerst een andere ‘hoogste droom’. De club verzamelde in hun ‘Albo d’Oro’, hun palmares, verscheidene titels, bekers, supercups en mundials voor teams. Met de ‘scudetto’, de dubbelslag van titel en beker, in 2013. Vorig seizoen haalden ze de halve finale van de Supercup tegen Civitanova en de halve finale van de beker tegen Perugia (Vital Heynen). De laatste titel dateert weliswaar van 2015. Maar ze wonnen toch de CEV Cup in 2019 en laatst stonden ze in de (verloren) finale van de Champions League tegen het Poolse Kedzierzyn. Dat de laatste titel in eigen land een beetje ver weg ligt, maakt me niet uit. Civitanova, Perugia, Trentino en Modena zijn de top vier. Hoe het Italiaanse kampioenschap uitdraait, wordt vooral in rechtstreekse confrontaties beslist. In die wedstrijden op het scherp van de snee moet je ook soms wat geluk hebben.”
Bij Trentino zijn Abdel-Aziz, Rossini (beiden naar Modena), de Braziliaan Lucarelli (Civitanova), Kooy (Belchatow) en vooral ook spelverdeler Giannelli (Perugia) verdwenen. Volgens onze bronnen moet Trentino budgettair een beetje inkrimpen?
“Dat weet ik niet. Maar Trentino veert zeker weer op en doet mee voor alle prijzen. Ach, net zoals in België is het ook in Italië een komen en gaan van spelers. Zo zit de sportmarkt eenmaal in elkaar. In ieder geval is met de Bulgaar Matey Kazyiski (Verona) een topper van formaat aangeworven. De centrale as, waarvan ik nu deel uitmaak, bleef intact met de twee Serviërs Szeco Lisinac en Marko Podrascanin. Ik weet ook dat die twee ‘certitudes’ zijn in de basisopstelling. Ze zijn wereldtop. Maar ik ben pas 20 jaar, ik zal mijn ogen wijd opendoen om van hen te leren. En trainen bij Lorenzetti moet, zo verwacht ik toch, bijzonder verrijkend zijn. Omdat het Italiaanse seizoen loodzwaar en druk bezet is, zal ik in sommige matchen kansen krijgen. Die wil ik natuurlijk voluit pakken. Het zou geweldig zijn, mocht ik in één van die matchen met een kill-block op het matchpunt de wedstrijd kunnen winnen. Tja, het zit er bij mij ingebakken, dat ik het haat te verliezen.”
Ondanks jouw jeugdige leeftijd heb je al veel successen geboekt. Vertel.
“In 2016 won ik als vijftienjarige met de U19 zilver op het Achtlandentoernooi in Nederland. Een jaar later pakte ik weer zilver met U17 op het EK in Turkije. Vers in het heugen zitten het goud op WEVZA in 2019 met U19, toen we Italië in eigen land vloerden. Het EYOF in 2019 met U19 in Bakoe leverde zilver op. Met U20 won ik brons in 2018 op het EK in België (Lange Munte in Kortrijk) en Nederland. In de troosting versloegen we Nederland in Den Haag. Ook brons werd ons deel op het EK U20 in 2020 in Tsjechië, in de kleine finale tegen Wit-Rusland.”
Zo kan je al veel adelbrieven voorleggen. Heel prettig, ja?
“Zeker weten. Dat heb ik aan de geweldige opleiding op de Topsportschool in Vilvoorde te danken. Er gaan nog medailles volgen. Corona is nu eindelijk bijna bedwongen, we kunnen er vol tegenaan. In de vervelende lock down – zoiets ben je na twee weken thuiszitten kotsbeu – had ik één geluk. Al in mei mochten we met de beloften van Brecht Van Kerckhove de training hervatten.”
Hoe bereid je jouw vertrek naar Trentino voor? Er staat nog één en ander op jouw programma?
“Yep. Ik ben er hopelijk bij in de selectie van de nationale Red Dragons van coach Fernando Muñoz. Actief op het EK vanaf 1 september in het Poolse Krakau. Later volgt het WK U21 onder hoede van coach Kris Eyckmans. Dat WK staat op het programma in Sardinië (Ita) van 23 september tot 3 oktober. We kunnen wellicht heel ver geraken, met jongens als Seppe Rotty, Simon Plaskie, Liam Mc Cluskey, Ferre Reggers en libero Perin in de rangen. Maar eerst tracht ik nog een tweetal nakomende examens van het eerste jaar podologie af te leggen. Zo kan ik in alle rust het tweede jaar (helft examens al gedaan) verder positief afwerken. Ik ben ook begonnen met een cursus Italiaans via GSM en podcast. Ik trek dus niet onvoorbereid naar Itas Trentino. Ik heb één jaar getekend met een optie voor een tweede seizoen. Ik ben pas twintig jaar jong: zo heeft Wout Wijsmans me een schitterend perspectief geboden op een gouden toekomst.”
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: Bart Vandenbroucke
