Den Haag, donderdag 24 juni 2021, 23:00 uur. De ‘Belgian Beach Boys’ Koekelkoren-van Walle verlaten samen met Dennis Deroey en Martijn Colson het prachtig opgebouwd stadion op het strand van Scheveningen. Zonet werden de Belgen uitgeschakeld voor de Continental Cup door de fanatiek opgezweepte thuisploegen uit Nederland. Geen Tokio, geen Olympische Spelen voor ons Belgisch tweetal dit jaar. Na jarenlange inspanningen, na hoopvolle uitslagen en maar ook na tegenslagen en ontgoochelingen.
Dit komt toch eventjes binnen, hoewel jullie zeer goed beseften hoe moeilijk dit Olympisch kwalificatie toernooi wel was.
“Dit moeten we toch wel laten bezinken”, beaamt Dries Koekelkoren. “Ons hoofddoel van het seizoen hebben we niet gerealiseerd. Dat is vanzelfsprekend een domper, want we hebben er zo lang zo hard voor gewerkt. Dat moeten we nu verwerken en een plaats geven. Het beachseizoen is echter nog volop bezig. Het stopt niet na de Continental Cup. We moeten ons optrekken aan de vooruitzichten voor 2021. Er staan nog zeer interessante doelen op ons lijstje. Ons contract loopt pas af in december. Het is logisch dat we dit seizoen zo goed en zo correct mogelijk afwerken. We zijn profs.”
Misschien is het inderdaad de beste oplossing om er snel terug in te vliegen.
“Lang kunnen we er niet bij stilstaan. Volgende week vertrekken we naar Gstaad om daar het viersterren toernooi van de FIVB af te werken. In Leuven willen we niet ontbreken want de Belgische volleybalbond organiseert dan ook een internationale manche van de FIVB. Er zullen heel wat teams uit ons land deelnemen, zowel bij de vrouwen als bij de mannen. Dit geweldig spektakel op een schitterende locatie moet in gans België het beachvolleybal in de kijker plaatsen. Alle impulsen om deze sport te promoten zijn belangrijk. Het wordt zonder twijfel top aan het Ladeuzenplein. In augustus worden in Wenen de Europese kampioenschappen georganiseerd. Dit internationaal toernooi staat flink aangestipt in ons programma. Niet alleen de kwalificatie voor de Olympische Spelen stond bovenaan onze lijst. Aan het begin van het jaar, toen we het jaarprogramma bespraken, hadden we het EK ook als voornaam doel gesteld. Bovendien hebben we een uitnodiging ontvangen voor de speciale evenementen van ‘King of the Court’ in Utrecht, Hamburg en Doha.”
Als je nu terugblikt, kan je dan tevreden zijn met wat jullie gepresteerd hebben.
“Vlak na de Olympische Spelen in Rio De Janeiro is Michiel Van der Kuip als ‘headcoach’ voor het Belgisch beachvolleybalteam bij ons gekomen. Vanaf 2017 zijn we met een full-time programma begonnen. Het was een lang traject. Het ging aanvankelijk heel snel: een negende plaats op het WK, een vierde plaats op het EK. Ik vermoed dat de tegenslagen, de schouder van Tom, het coronajaar, … ervoor gezorgd hebben dat de fantastische progressie werd afgeremd. In 2019 kenden we een moeilijke start en iedereen weet dat het voor elke sportman in 2020 niet gemakkelijk was wegens al die afgelaste toernooien. Het was een moeilijk parcours, maar we hebben nergens spijt van. We kunnen onszelf niets kwalijk nemen. We hebben er alles aan gedaan. In Nederland zegt men: “niets geschoten, altijd mis.”
Zijn er perspectieven om naar de volgende Olympische Spelen in Parijs te mikken?
“Dit zijn zaken die vanuit twee richtingen moeten benaderd worden. Ten eerste: wat zijn onze persoonlijke ambities. Meestal liggen de volgende spelen vier jaar verder. Nu is dat maar een dikke tweeënhalf jaar. Door de virusepidemie is alles opgeschoven. Dus komt Parijs snel dichterbij. Dit geldt voor de afstand, maar ook voor de tijd. Dat is echt niet zo lang meer. Ten tweede: wat zijn de plannen van de Volleybal Federatie. Willen ze nog investeren in een nieuw programma voor de ‘Belgian Beach Boys’. Zijn er alternatieven? Opbouwen met een gloednieuw tweetal om Parijs te halen, is onbegonnen werk. Daar is veel meer tijd voor nodig. Het probleem is dat er momenteel niemand klaarstaat. Dennis Deroey en Martijn Colson hebben ons uitstekend geholpen in Baden en in Scheveningen. Nogmaals een dikke merci. Maar in de Continental Cup – het blijft een zeer realistische mogelijkheid om de Spelen te halen – moeten er twee professionele beachteams kunnen strijden voor de kwalificatie. Kijk naar Nederland. De vrouwen hebben het gehaald met Katja Stam en Raïsa Schoon. Na een extra duel met Van Iersel – Ypma moest er zelfs beslist worden welk damesteam er naar Tokio mocht gaan. Dat is keihard, eerst al die internationale ploegen verslaan en dan nog eens in een onderlinge confrontatie je eigen landgenoten beletten om naar de Olympische Spelen te gaan. Het is wel een bewijs dat er twee sterke teams klaarstonden. En zo moet het ook. De mannen hebben de finale net verloren en Zwitserland is uiteindelijk gekwalificeerd.”
“In België is er achter ons een grote leegte. Dat is gewoon een nuchtere vaststelling. De prioriteiten van Deroey-Colson liggen – zeer begrijpelijk – elders. Niet in het professionele beachvolleybal. Hoe hard ze ons ook gesteund hebben, hoe waanzinnig zij ook hun best hebben gedaan, het is niet de beste oplossing. Er zijn verschillende scenario’s mogelijk. Wat er ook gekozen wordt, voor ons is één ding duidelijk: het zou verschrikkelijk jammer zijn wanneer onze ervaring in het beachvolleybal zo maar zou kwijtgespeeld worden. Ligt de oplossing in een voortgezet project met Tom en ik. Dan gaan we dat zeker bespreken. Is het beter om bij Tom (als blokker) een goede verdediger te zetten en mij (als verdediger) met een sterke blokker te laten samenwerken. Zodat we alle twee onze nieuwe beachpartner niet alleen op de trainingen, maar ook tijdens de wedstrijden op het veld kunnen begeleiden en kunnen steunen en het groeiproces sneller kan verlopen. Voordeel 1: je hebt meteen twee teams die op de Continental Cup gelijkwaardige en sterke prestaties kunnen leveren. Voordeel 2: in verband met de puntentelling kunnen we direct in de ‘drie sterren toernooien’ terecht. Een kersvers tweetal moet immers – net zoals wij jaren geleden – helemaal onderaan beginnen bij de ‘one star tournaments’ van de FIVB. Voordeel 3: onze jarenlange opgebouwde kennis wordt doorgegeven en zal niet zo maar verdwijnen. Het begint allemaal met een stevig uitgedokterde visie en natuurlijk met een zeer intense zoektocht: wie is er bereid om alles te laten vallen voor het beachvolleybal. Wie wil elke dag investeren om beter te worden. Wij hebben daarvoor gekozen: maar dat is wel hard hé. Om eerlijk te zijn, ik zie momenteel geen enkel talent die daarvoor genoeg ambities heeft.”
Als beachcoördinator kan je toch heel wat realiseren en impulsen geven. Je hebt al heel wat werk verricht.
“Er zijn ontzettend veel werkpunten: de breedtesport, de trainersopleiding, het beachverhaal bij de jeugd, ook in de competities moet er nog zo veel gebeuren. En dan spreek ik over alles: recreatief, in de verschillende provincies waar iedereen zeer goede inspanningen levert, maar waar ook te veel naast elkaar gewerkt wordt. Ieder met zijn eigen project, terwijl al die goede initiatieven en ideeën beter zouden samengebundeld worden. Het Belgisch Beachvolleybal kampioenschap, dat is toch het uithangbord van onze sport. Dat moet veel meer ondersteund worden, dat moet dringend aangepakt worden, anders gaan er mensen afhaken. Er is de beachvolleybalschool in Leuven. Schitterend, maar het rendement van zo’n topsport opleiding is pas binnen vele jaren echt zichtbaar. Nu is er de U16 en de U18, dat schuift telkens op, maar dat kost echt veel tijd vooraleer daar echte resultaten uit komen. Dat was in Vilvoorde ook zo. In 2024 wordt een nieuwe Continental Cup georganiseerd. Wie ambitie heeft, mag het ons steeds laten weten.”
Tekst: Walter Vereeck
Foto’s: CEV
