Geen enkele Final 4 is een ‘makkie’. Zo trapte de Spanjaard Fernando Muñoz, bondscoach van de Red Dragons, een open deur in bij aanvang van dit interview. Zijn standpunt is ook de volle waarheid gebleken in sporthal De Lange Munte in Kortrijk. De Red Dragons fungeerden er op 19 en 20 juni als gastheren voor Oekraïne (winnaar in 2017), Estland (winnaar in 2016 en 2018) en Turkije (winnaar in 2019) in de eindfase van de European Golden League, het voorgeborchte van Volley Nations League van de wereldfederatie FIVB. Eindwinnaar Turkije volgde zichzelf op na de geannuleerde editie in 2020.
De Red Dragons kwamen van een kale reis thuis. Allerminst gediend door allerlei rare kronkels van het lot. Dromend van goud incasseerden ze twee keer een snoeiharde 0-3. In de halve finale tegen Oekraïne en in de bronzen match tegen Estland. De Belgen, uit evenwicht geslagen door een rist vervelende omstandigheden, eindigden als laatste. Zonder setwinst en buiten de medailles. Om vlug te vergeten. Voor het EK in september hebben de Red Dragons bijzonder veel werk aan de winkel. Dat is de grootste conclusie. De receptie moet véél beter en de foutenlast moet met een groot percentage omlaag.
Bondscoach Fernando Muñoz (50) heeft veel analyse voor de boeg om zijn ploeg op het winnende pad te krijgen voor een geslaagd EK in september in Polen.
We schetsen even de voorgeschiedenis van de minzame Spanjaard. Hij tekende begin 2020 een contract bij de Red Dragons na omzwervingen in eigen land Spanje, in Turkije (Arkas Izmir en Ziraat Bankasi Ankara), Italië (Cosenza) en in Griekenland (Olympiacos Piraeus). Muñoz kon na het vertrek van zijn voorganger Brecht Van Kerckhove als adelbrieven een zilveren en bronzen medaille in de European League voorleggen en op die manier uitpakken met zijn surplus aan internationale ervaring.
“Ik wist dat in België een vacature open stond”, aldus de man uit Guadalajara, een stad op 50 km ten noordoosten van Madrid. “Algemeen directeur Topsport Koen Hoeyberghs zag heil in mijn kandidatuur. Volley Vlaanderen heeft me een contract tot 2024 aangeboden. Ik ben een heel gelukkig man: de sangria, de tapas en de flamenco mis ik niet echt. Al is het wel hard dat ik mijn echtgenote Tugba en onze bijna zesjarige tweeling Vanesa en Nicolas twee maanden niet ‘live’ kan ontmoeten. Daar komt nu snel verandering in. Als tegengewicht geniet ik met mijn assistent Christophe Achten bij de Dragons van de talrijke uitdagingen: de jaarlijkse competitie in European Golden League, de EK’s 2021 en 2023, misschien het WK 2022. Ook op mijn bucketlist staan de O.S. Spelen in Parijs 2024.”
Door corona was het moeilijk werken voor u. Niet zo prettig?
“Zeg dat wel. Ik kreeg te maken met moeilijke ‘medical issues’. Het was voor mij dan ook wat ik noem ‘trying to survive’. Ik werd aangesteld begin 2020, maar in maart sloeg de pandemie keihard toe en viel alle sportleven stil. Ik moest dus een hele tijd werkloos terug naar Spanje. Nadien waren de start- en randvoorwaarden om vlot werk te leveren verre van ideaal. De hele periode kampte de ploeg met het risico op besmettingen. Het vele testen op corona, elke trainingsdag opnieuw, was niet altijd even aangenaam. In de Final 4 zouden we door corona youngster Ferre Reggers missen. Veroordeeld tot een verplichte quarantaine wegens COVID-19. Lou Kindt viel eerder weg uit de selectie. Matthias Valkiers diende af te melden wegens een medische ingreep. Ook Bram Van den Dries stelde zich niet ter beschikking. Stijn D’Hulst raakte slechts op het laatste nippertje speelklaar. Hij zou de plaats van Liam McCluskey innemen. Ik diende te roteren met een mix van jonge talenten en ervaren oudere spelers als Sam Deroo en Hendrik Tuerlinckx. De allerlaatste oefenpartij tegen Venezuela werd dan ook weer afgeblazen, omdat de Zuid-Amerikanen na hun aankomst in Leuven geconfronteerd werden met een uitbraak van het virus. In de Final 4 was Sam Deroo wegens rugklachten er deels niet bij in het gevecht voor de derde plaats. Ook Stijn D’Hulst kon zijn kansen – lang onzeker geweest – niet op zijn normaal niveau invullen. We waren, ondanks veel goede wil, te sterk gehandicapt om in eigen huis te triomferen. Dat is heel spijtig, maar niks aan te doen.”
In de kwalificaties voor de European Golden League speelde Estland voor kwelduivel.
“Ja, in het eerste toernooi in Tartu trad Estland aan in eigen huis. We lieten ons na 1-3-zeges tegen Letland en Spanje met 2-3 verrassen. Het was wat zoeken en tasten voor ons, omdat we niet altijd compleet en met dezelfde groep hadden getraind. Ik vond het wel schitterend dat de wil om heel intens samen te werken, voortdurend aanwezig was. In het tweede toernooi in Liepaja in Letland was Sam Deroo er niet bij. Alle begrip. Hij wilde na zijn terugkeer uit Moskou extra tijd besteden aan zijn zoontje Bas. We wonnen met 1-3 tegen de Letten en met 0-3 tegen Spanje. Maar Estland sneed ons opnieuw de pas af: 1-3. We hadden goede momenten op technisch en tactisch vlak. Er werden stappen gezet in dat tweede weekend. Maar in de Final 4 in eigen land zat het ons niet mee: publiek werd niet toegelaten, we konden niet rekenen op veel vocale steun en iedereen wist heel goed, dat de halve finale tegen Oekraïne een loodzware opdracht zou worden. Met hun ‘bomen’ van kerels tot 2m10, die fysiek heel sterk voor de dag komen en een enorme opslagdruk kunnen creëren. En dat hebben we geweten. We werden bijna kansloos met 0-3 weggeveegd: 15-25, 19-25 en 22-25.”
Oekraïne toonde een zeer groot overwicht vanop de opslaglijn.
“Onze receptielijn werd inderdaad geregeld uit elkaar geranseld. Zij sloegen toe met 13 aces, waarvan 9 bommen van hun sterspeler Plotnyskyi, in dienst bij de Italiaanse topper Perugia. Wij verzonden slechts één ace via de ingekomen Mathijs Desmet. In de derde set kreeg ik even hoop. Maar nogmaals: voor die keer dat we thuis een Final 4 speelden, ontbeerden we de steun van onze fans. Ik had met de Dragons (winnaar in 2013) acht jaar later nochtans maar al te graag gestunt voor de gouden plak. Niet dus.”
Turkije haalt de finale tegen Oekraïne. Jullie zouden knokken voor brons tegen de gevaarlijke outsider Estland. Het bleef tegen de Esten bij een niet ingevulde wensdroom.
“Tja. Dat Turkije het schopte tot finalist en eindwinnaar verbaast me niet. Het land teert momenteel op een heel goede generatie, superieur op de opposite met Adis Lagumdzija, een reus van 2m11, goed voor meer dan 30 punten per wedstrijd. Die knaap vormt een éénmansploeg. Hij valt niet te onderschatten. Het Turkse team is heel goed uitgebalanceerd. Vandaar eerst de nipte 2-3 voor de Turken in de andere halve finale, bekroond nadien met de toernooizege, na 1-3 tegen Oekraïne. Vooraf was het moeilijk om te voorspellen wie het zou halen. Ik hoopte tegen OekraÏne revanche te nemen voor de vroege uitschakeling van de Dragons in de achtste finales op het EK 2019 in Brussel. Dat is ons niet gelukt. Onze kansen waren op voorhand te sterk gehypotekeerd. Ook tegen Estland in de troosting kregen we de motor tegen Venno en Tammemaa moeilijk op gang. De beide opdrachten waren op dit ogenblik te zwaar voor ons. Er zal een en ander aangepast moeten worden. Oekraïne zit op het EK 2021 in onze poule: we zijn na deze Final 4 meer dan gewaarschuwd. Bovendien zijn de omstandigheden danig veranderd: alle interlands leveren punten op voor de wereldranglijst van de FIVB. De CEV past het reglement van de FIVB nog niet toe, maar dat zal we komen, vermoed ik. We moeten ons nu heruitvinden om op het EK behoorlijk uit de verf te komen.”
Tussendoor wenden we ons even tot assistent-bondscoach Christophe Achten. Zit jij op dezelfde golflengte als je collega de headcoach?
“Ja, we hebben twee keer niet ons normaal niveau gehaald. De hele voorbereiding raakte volledig verstoord. Ook op hotel in Kortrijk konden we niet echt kort bij elkaar zitten en nooit ideaal trainen wegens de ijzige dreiging van corona. Voor mij, net als voor vriend Fernando Muñoz, werd deze Final 4 een teleurstellende ervaring. Zeker waren er soms goeie dingen te zien, maar veel te weinig. Al vlug ontstond telkens een ruime kloof. Dan versnelt het besef dat terugvechten om de achterstand te overbruggen niet meer mogelijk is. Al op de eerste dag had Sam Deroo zich na een pipe-aanval tegen Oekraïne bezeerd aan de rug. Hij kon tegen Estland niet meer verder. Met spelverdeler Stijn D’Hulst wilden we na de halve finale geen bijkomend extra risico nemen. Zo kreeg Kobe Brems ook spelgelegenheid. Ik denk dat iedereen nu zijn hoofd zo snel mogelijk volledig leeg moet maken. De groep krijgt drie weken rust. Dat het zo niet verder kan, zeker niet op het EK, dat beseft iedereen. Ik houd goede moed. Ik denk stellig dat alles in orde komt na deze tegenvallende Final 4.”
Fernando, jij keert nu een paar weken naar Spanje terug.
“Ja, tot 14 juli. Op 15 juli starten we op het Sportkot in Leuven de voorbereidingen op het EK, waarvoor we van 2 tot 8 september in Krakau (Pol) geloot zijn in poule A tegen gastland Polen (headcoach Vital Heynen), Portugal, Griekenland, Servië en Oekraïne. Servië is de regerende Europese kampioen en Polen is de regerende wereldkampioen. Oeps, dat lijkt en is keimoeilijk. Maar ik vind het op zich niet dramatisch dat we tegen die toplanden uitkomen. Dat wordt een heel flinke leerschool. De top vier van elke poule (4 groepen van 4) schaart zich bij de laatste zestien voor de achtste finales van 11 tot 19 september. We zouden, als we die laatste zestien halen, een tegenstander treffen uit de poule van Finland, Noord-Macedonië, Rusland, Spanje, Nederland en Turkije. Die achtste finale werkt met rechtstreekse uitschakeling. Ik zou zo graag de kwartfinale halen. Daarna is alles mogelijk.”
SCOREBORD Final 4
Zaterdag 19 juni
Eerste halve finale:
Estland-Turkije 2-3
Setstanden: 25-20, 25-13, 22-25, 23-25, 13-15.
Tweede halve finale
Oekraïne-België 3-0
Setstanden: 25-15, 25-19, 25-22.
België: Deroo 8, Van de Velde 3, Cox 13, Rousseaux 4, Colson 4, Brems. Libero: Deroey. Kwamen in: Tuerlinckx, D’Hulst, Rotty, Desmet 4 en Ribbens (libero).
Zondag 20 juni
Finales
Bronze Medal Match
België-Estland 0-3
Setstanden: 22-25, 19-25, 19-25.
België: D’Hulst, Van de Velde 6, Cox 7, Rousseaux 7, Colson 4, Desmet 9. Libero: Ribbens. Kwamen in: Tuerlinckx 8, Van Elsen 1, Brems.
Gold Medal Match
Oekraïne-Turkije 1-3
Setstanden: 11-25, 20-25, 25-18, 21-25.
Eindstand: 1. Turkije; 2. Oekraïne; 3. Estland; 4. België.
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: CEV
