Kobe Brems:“Onze zinnen gezet op Final 4 in European Golden League”

Ons kleine land België heeft in het volleybal in het verleden veel naam en faam verworven dankzij een rist uitstekende ‘passeurs’. Denk aan Roger Maes, Jef Mol, Fernand Walder, Jan De Brandt, Ben Croes, Vital Heynen, Brecht Van Kerckhove, Matthias Valkiers, Frank Depestele en actueel aan Stijn D’Hulst. De 30-jarige spelverdeler van landskampioen en bekerwinnaar Knack Roeselare krijgt een aantal youngsters in zijn zog: Seppe Van Hoyweghen (Lindemans Aalst), Liam Mc Cluskey (VC Greenyard Maaseik) en Kobe Brems (Decospan Menen). Kobe kreeg het vertrouwen van bondscoach Fernando Muñoz en assistent Christophe Achten en nam in Est- en Letland het voortouw aan de pass in de poules van de European Golden League. De Belgen werden tweede in hun groep en spelen op 19 en 20 juni de Final 4 thuis in hal Lange Munte in Kortrijk. Tegenstanders zijn Oekraïne, Estland en Turkije. De European Golden League vraagt om toelichting. We legden ons oor te luisteren bij Kobe Brems (21), van Puurs verkast naar West-Vlaanderen. Hij is een millenniumbaby, geboortejaar 2000.

Kobe Brems: “Ik kom uit een volleybalnest. Mijn vader was actief bij Duvel Puurs. Ik zat heel lang bij de Chiro en ik proefde eerst van tennis en voetbal bij Excelsior Puurs, Bornem en Rupel Boom. Uiteindelijk verloor ik mijn hart aan het volleybal. En aan mijn vriendin Louise, een diëtiste van opleiding, met wie ik samenwoon in Geluwe, op een boogscheut van Menen. Omdat Louise in de voedingssector van werk zal wisselen, van Ysco Langemark naar EMPWR (Empower) in Gent, zijn er in ons huishouden professionele veranderingen op til. Oké, geen probleem. Bij Empower doet zij aan productontwikkeling en stelt ze recepturen samen voor speciale eiwitrijke repen, laag aan suikers en vetten, ideaal voor sporters en gewoon verkrijgbaar in de supermarkt. Tof is dat ze hier aan huis in bijberoep als diëtiste een klantenbestand wil uitbouwen. Ik moet als struiser type constant vechten tegen dreigend veel kilo’s. Zo is Louise mijn ideale raadgeefster. Zelf ben ik student bachelor L.O. aan het VIVES in Torhout. Ik volg les in de voormiddag, in de namiddag train ik bij VC Decospan. Misschien stap ik later in de voetsporen van mijn vader (leraar houtbewerking) en mijn 26-jarige broer Quinten (leraar L.O.). Heel handig: zij zijn collega’s op dezelfde school in Sint-Niklaas in het buitengewoon onderwijs. Maar ik geniet eerst van mijn topsportstatuut. Een loopbaan in het onderwijs is verre toekomst.”

Je hebt je contract met één jaar verlengd. Je zal in de nazomer beginnen aan je derde seizoen bij Decospan Menen?

“Ja, ik heb die stap naar de grensploeg gezet vanuit de provincie Antwerpen. Niet zo evident. Louise speelt er een rol in. Ze is van Menen. Haar ouders runnen een slagerij in de stad. Ik leerde haar kennen als supporter in hal Vauban. Mijn grootste sportieve drijfveer is de samenwerking in Menen met coach Frank Depestele. Ik had het geluk dat headcoach Kris Eyckmans (Volley Haasrode Leuven) Frank de kans gaf om stage te lopen. Zo heb ik Frank bij VHL beter leren kennen. Het klikte tussen ons. Hij was al vele jaren mijn grote idool. En dat is niet veranderd.”

Als tiener nam je een drastische beslissing. Na het lager onderwijs koos je resoluut voor het internaat van de Volleybalschool in het Redingenhof in Leuven. Na de lagere cyclus volgde de stap naar de Volleybalschool tweede en derde graad in Vilvoorde.

“Ja, ik zou die stappen zeker opnieuw zetten. Het klopt wel dat je piepjong door de week weg bent van je ouders. Dat is soms hard. Maar je leert jezelf heel goed kennen, je wordt sneller volwassen. Ik had in de opleiding prima veel steun van studiegenoten Seppe Van Hoyweghen in het Redingenhof en aan Breendonkenaar Simon Plaskie in Vilvoorde. Gek dat Simon samen met mij ooit startte in het voetbal bij Excelsior Puurs. Nog doller is het gegeven, dat hij nu mijn ploegmaat wordt bij Menen als receptie-hoek. De wereld is klein. Het leven ligt soms op een zakdoek bij elkaar.”

Laat me zeggen dat je in de luwte speelde en dat je stilaan tot ontbolstering komt?

“Ja, akkoord. Ik moest en moet opboksen tegen de Franse spelverdeler Schouteten en nu tegen de 23-jarige Fin Akseli Lankinen. Toch kreeg ik kansen. In mijn eerste seizoen bij Menen in en tegen Knack Roeselare. En afgelopen seizoen gunde Depestele me een basisplaats tegen Tectum Achel: 3-0. Ik trok mee een set van 39-37 over de streep en in moneytime draaiden we stelselmatig beter. We hebben afgelopen seizoen knap gepiekt. Met twee unieke uitzeges bij Greenyard Maaseik. Een dubbele verrassing die kon tellen. Vooral ons ‘Zwitsers zakmes’, het koosnaampje voor allrounder Leonis Dedeyne, sneed door de Limburgse boter. Hij tekent bij, dat zie ik graag gebeuren. We speelden aan de Maas vrank en vrij, met open vizier. We hadden niets te verliezen. Het zal voor komend seizoen alleszins weer aanpassen zijn, omdat Martijn Colson (Gent) en de Bulgaarse opposite Lapkov (huiswaarts) andere opties hebben gekozen. Gelukkig blijft Seppe Rotty, één van onze sterkhouders. Hij maakt elke dag progressie na een seizoen van tegenslag, door corona, een enkelblessure en een operatie aan de appendix. (lacht) Maar Seppe is een hele taaie.”

Je bent te bescheiden. Je palmares is niet zo blanco als je laat uitschijnen. Integendeel, zet dat palmares even in de verf.

“Met de Young Red Dragons won ik het Achtlandentoernooi In Duitsland. Het EK met de nationale ploeg U20 schat ik hoger in. Kris Eyckmans leidde ons naar de bronzen medaille na de poules in Kortrijk en de finales in Den Haag. Volgende jongens – de nieuwe generatie – waren mijn maats: Wout D’Heer, Simon Plaskie, Seppe Van Hoyweghen, Jome Vandamme, Mathieu Vanneste, Berre Peters, Tim Verstraete, Kevin Bossée, Michiel Debaus, Dries Vanlommel en Mathijs Desmet.”

Het valt op dat Decospan Menen een grote leverancier is voor de Red Dragons. Met jou, Seppe Rotty, Lou Kindt, Lowie Stuer en Simon Plaskie.

“Vijf man, jawel. Maar dat heeft te maken met veel rotatie in de selectie. Stijn D’Hulst recupereert van een ingreep aan de lies, Hendrik Tuerlinckx, Sam Deroo, Bram Van den Dries en Kevin Klinkenberg hadden andere besognes. Zo kregen veel beloften speelkansen. Ik ga weldra weten met welk team we de Final 4 in Kortrijk zullen afhandelen. Ook afhankelijk van het virus Covid-19. Zo vond ik het jammer dat afgelopen week de oefeninterland tegen Venezuela werd afgelast. De Zuid-Amerikanen waren in Leuven neergestreken, maar een uitbraak van corona had een nefast effect. Het gekke is dat ook Menen zwaar met corona kreeg af te rekenen. Alleen ikzelf bleef in de club gevrijwaard. Maar verdorie: ik werd bij de Red Dragons dan toch besmet. Gevolg: een onprettige ziektepauze. Inmiddels is alles opgelost.”

Graag blikken je met jou terug op de poulefase van de Golden European League in Est- en Letland. Kan je enkele details kwijt over fase 1 in Estland.

“In Tartu begonnen we goed: 1-3 tegen Letland. De eerste set verliep moeizaam. Ik moest een tijdje zoeken naar mijn aanvallers. Maar ik kwam snel in mijn spel. Met een winnende aanvoer richting Sam Deroo, Tomas Rousseaux en Arno Van de Velde. Dezelfde winstcijfers plakten we op de tabellen tegen Spanje. Het liep allemaal vrij nipt. Spanje vocht keihard terug, maar het werd een leuke zege. Gaandeweg verkregen we meer controle. In de derde match, tegen Estland, mocht Liam Mc Cluskey starten aan de pas. Hij loodste ons naar een 0-2-voorsprong. Maar we hielden het helaas niet vol door een hoge foutenlast. Ja, met 3-2 verliezen is nooit prettig.”

Fase 2 vond vervolgens plaats in Letland.

“Dat was een zware verplaatsing. Zeven uur autocar van Tartu naar Liepaja. (lacht). Ja, ik heb de laatste maand heel veel kilometers gevreten. Ook met de auto van Menen naar het Sportkot in Leuven. We klopten opnieuw Letland: 1-3. Ik zocht even naar ritme, omdat Sam Deroo er niet meer bij was. Ik moest Mathijs Desmet zoeken, Letland speelde ook beter dan in de eerste wedstrijd. Maar we wisten toch te domineren. Ik vertel eerst iets over de afsluiter tegen Spanje: 3-0. De IberIërs haalden hun niveau niet. ‘Coming opposite’ Ferre Reggers vond zijn draai met veel hoogte en veel power. Ook Seppe Rotty hoorde bij de uitblinkers. De ploeg hangt als stevig klevend cement aan elkaar, goed voor een weer opgekrikt niveau.”

Ja, een weer opgekrikt niveau, omdat Estland in de tweede partij weer voor spelbreker speelde. Dat wordt moeilijk in de Final 4 in Kortrijk?
“Estland nam ons een tweede keer te grazen: 1-3. We speelden een geweldige eerste set. Daarna kwamen de Esten opzetten en raakten we er niet meer doorheen. Globaal een mindere wedstrijd. We konden kloofjes dichten, maar we wisten de Baltische machine, met hun superieure hoofdaanvaller, te weinig te ontwrichten.”

Eén geluk: jullie waren bij voorbaat als organisator geplaatst voor de Final 4.

“Dat was een geruststellende gedachte in de twee ronden van de kwalificatie. Als we dat automatische ticket niet hadden gekregen, dan ben ik er zeker van, dat we nog twee keer harder hadden ‘gepusht’ in de kwalificaties. De motivatie om de European Golden League in eigen land te winnen is huizen- huizenhoog. Ik kijk nu uit wie bij ons uiteindelijk in die Final 4 zal aantreden.”

In elk geval heb je een mooie toekomst in het vooruitzicht.

“Ik denk het wel. Eerst wacht het EK. Voorts zal Decospan Menen aantreden in de Europese CEV Cup. Die spelen we in de hal van Knack Roeselare. Ik hoop snel progressie te maken. ‘Men’ zegt dat ik goeie sterke handen heb. Dat kan kloppen. Ik versta meer en meer de kunst om de bal te versnellen. Ik vind van mezelf dat ik de bal goed voel. Familiaal gaat het ook uitstekend. Met een knappe diëtiste in huis. Tot maandag trainen we nog in het Sportkot, dan verkassen we op dinsdag naar Kortrijk. Het zijn soms lange dagen in de auto, maar ik vind dat je er dat als topsporter moet voor over hebben. De Red Dragons zijn net zoals de Yellow Tigers zéér goed bezig. Het contact met trainers Muñoz en Achten functioneert zeer goed. Christophe Achten was in een vroeger leven zelf spelverdeler. Dat is qua het aanreiken van tips mooi meegenomen. Er zijn trouwens nogal wat oud-spelverdelers die het waarmaken als coach. Denk aan Joel Banks en mijn idool Frank Depestele.”

Programma Final 4 in Lange Munte in Kortrijk

Zaterdag 19 juni
Halve finales
17.00 uur: Estland-Turkije; 20.00 uur: Oekraïne-België

Zondag 20 juni
17.00 uur: troosting; 20.00 uur: finale

Tekst: Leo Peeters
Foto’s: CEV