De Yellow Tigers zorgden zoals elk jaar bij hun deelname aan de VNL (Volley Nations League) voor een stunt. Deze week presteerden ze het om – voor het eerst in deze sterk bezette competitie – drie wedstrijden op rij te winnen: Dominikaanse Republiek, Polen en Zuid-Korea. Telkens met een tiebreak.
Bovendien stonden twee Belgische speelsters aan de leiding in de individuele klassementen: Britt Herbots als beste scoorster van zestien landen en Ilka Van de Vyver als beste spelverdeelster.
“Hola, dat wist ik nog niet. Ik ben aangenaam verrast. Al vraag ik me af hoe ze dat berekenen. Met al die tiebreaks heb ik natuurlijk lang op het terrein gestaan, misschien speelt dat wel mee. Al blijft het wel het voornaamste dat ik mijn ploeggenoten voorzie van goede passes. Afhankelijk van de tegenstander moet er al eens gespeeld worden in verschillende tempo’s en soms in andere combinaties. Dat blijft geconcentreerd op het terrein staan. Dat ik op de eerste plaats sta, verbaast me ook omdat ik eigenlijk nog niet op mijn topniveau speel.”
Maar het was woensdagavond toch wel een feestje met de ploeg, niet?
Ilka van de Vyver: “Een beetje wel, want Silke Van Avermaet verjaarde ook nog die dag. Maar een echt zwaar feestje werd het niet. Ik zat zelf keidood en ik denk niet dat ik de enige was. Gelukkig kunnen we vandaag genieten van een rustige dag, met in de vooravond een beetje scouting, maar verder leuke spelletjes of een quiz.”
Is het niet stilaan vervelend om in een soort quarantaine te zitten?
“Hier gelden wel heel strenge regels. Mondmaskers overal binnen. We hebben een privé-strandje aan de overkant van de straat. Daar mogen we anderhalf uur per dag in groep naartoe om er b.v. te wandelen. Zonder maskers. Je begrijpt nu toch ook wel waarom we steeds tiebreaks spelen: dan moeten we geen mondmaskers dragen en zij we wat langer weg! (lacht) Om de vier dagen worden we hier getest.”
Jullie hadden nagenoeg steeds matchen om 10u of om 12u. Niet moeilijk?
“Tja, je weet dat je dan ook op tijd moet gaan slapen, want om half zeven moeten we toch op staan en zorgen dat we echt wel wakker zijn als de wedstrijd begint. Het is wel vermoeiend, zeker als je het niet gewend bent om zo vroeg op te staan, zoals ik. Nu, op de wedstrijddagen kan er niets georganiseerd worden en we waren deze keer echt wel blij dat we eens een vrije dag hadden.”
Waren de wedstrijden van de tweede week – die zonder Covid in feite in België zouden gespeeld worden – niet tegen tegenstanders, die jullie aan konden?
“Dat waren inderdaad opportuniteiten, maar de uitslagen bewijzen dat de zeges er niet zonder slag of stoot kwamen. We moesten het team soms wat herschikken. Dat we tegen Polen zouden winnen, hadden we niet echt verwacht. Alleen hun eerste spelverdeelster ontbrak, maar verder was het hun normale ploeg. Jammer dat we tegen Rusland niet minstens twee punten haalden i.p.v. één punt, want tegen hen zat er meer in. Maar kom, we mogen tot hiertoe zeker niet ontevreden zijn.”
Wat is de sterkte van dit team Yellow Tigers?
“Dat we een team zijn, dat blijft vechten tot de laatste snik. Wij houden vol. Want intrinsiek hebben een aantal landen toch een streepje voor op ons. We moeten het ook nog doen zonder Kaja Grobelna, maar zij kan er hopelijk opnieuw bij zijn op het EK. We zijn dus flexibel en we zien speelsters boven zichzelf uitgroeien zoals bij b.v. Guilliams, die zowel sterk is in receptie als op aanvallend gebied. We verdedigen niet slecht, zoals je tegen Zuid-Korea kon zien, maar we kunnen zeker nog op vele gebieden verbeteren. Welke gebieden? Dat ga ik hier nu niet zeggen, hé!”
Wat mogen we de komende weken nog verwachten van de Yellow Tigers?
“Dat moeten we per toernooi bekijken. Volgende week staan China, Brazilië en Servië op het programma. In principe ploegen die te sterk zijn voor ons, zelfs al speelt Servië hier met een B-team, omdat hun A-team elders de Olympische Spelen voorbereidt. Maar die B-ploeg is nog altijd heel sterk. China liet al wel enkele steekjes vallen, maar Brazilië zou wel té sterk kunnen zijn. Samen met de Verenigde Staten gaan ze hier allicht voor een podiumplaats. We kunnen alleen maar hopen dat we hier vijf weken kunnen rond maken zonder Corona.”
Drie dagen op rij een wedstrijd spelen, eigenlijk was je dat ook gewend in Roemenië, waar je – samen met Dominika Sobolska – kampioen speelde. Proficiat!
“Dank je wel! Het is wel juist dat de competitie in Roemenië ook gespeeld werd in toernooien met vier ploegen. Voor onze ploeg Targoviste was alleen Alba Blaj een zware tegenstander. Toen we de Roemeense bekerfinale verloren, werd de coach vervangen en de nieuwe coach zette alles opnieuw op punt. Sinds zijn komst verloren we geen enkele match meer. Maar drie matchen op rij in Roemenië was toch nog iets anders dan drie dagen op rij hier in Rimini tegen de wereldtop.
Maar je verhuist komend seizoen wel naar Stuttgart…
“Het was altijd al mijn droom om ooit bij Stuttgart te spelen. De ploeg die voor mij de uitdaging betekent om te tonen wat ik waard ben op dit niveau. Dichter bij huis ook. Plus een deelname aan de Champions League. Ik denk dat ik nergens beter terecht kan met mijn mogelijkheden.”
Hoe zie je de Yellow Tigers eindigen in Rimini?
“Wij willen hier de basis leggen voor een kwalificatie aan het WK 2022. Als we geen plaatsen zakken op de wereldranglijst, denk ik wel dat wij erbij kunnen horen. We zijn geen echte wereldtop, maar we verdienen toch een plaats op de hoofdtabel. En verder willen we zeker een goed EK spelen, zelfs al zitten we misschien in de moeilijkste groep van het toernooi. Nu ja, als je verder wil geraken, moet je toch van enkele landen kunnen winnen om minstens de volgende ronde te halen. Het is ook uitkijken of we opnieuw kunnen beschikken over Kaja Grobelna en over libero Amber De Tant, die revalideert na rugklachten. Het is nog niet zeker of er komende week nog veranderingen komen in onze selectie.”
Tekst: Marcel Coppens
Foto’s: Bart Vandenbroucke / FIVB
