Vorige rampzomer werd het nationaal kampioenschap beachvolleybal reeds geschrapt. Dit jaar slaat de onzekerheid alweer toe bij de organisatoren. De Sini-Beach club uit Sint-Niklaas liet al weten dat een nieuwe organisatie op de Grote Markt van Sint-Niklaas onmogelijk was geworden.
Te veel vraagtekens op financieel vlak, te veel obstakels bij de planning en de realisatie van zo’n groot meerdaags evenement. Nu werd in Gent ook beslist om deze zomer geen beachtoernooi op het Sint-Pietersplein te organiseren. Wij vroegen organisator Martin Van der Sichel, één van de mensen die mee aan de wieg stond van het beachvolley in België, om een woordje toelichting.
Voor een traditioneel toptoernooi, dat dit jaar zijn 20ste editie zou vieren, moet dit een erg zware beslissing geweest zijn?
Martin Van der Sichel: “Zeker en vast. Ons toernooi is klein begonnen, maar snel groeide het uit tot een groot evenement waar ieder jaar steeds meer sportliefhebbers naar uitkeken. Niet alleen in het Gentse, maar over het hele land. Er was randanimatie en steeds meer groepen toonden belangstelling. Door de coronacrisis wordt plots alles veel moeilijker. Er komen te veel zaken op ons af waarop we geen vat hebben.
De stad Gent heeft een dossier gemaakt. Dat zijn geen paar pagina’s, dat is bijna een boek vol reglementen, speciaal voor corona. Ik geef u één voorbeeld. Alles wat op wielen staat, mag niet op onze site. Nu weet je dat dit op het Sint-Pietersplein moeilijk te vermijden valt. Er moeten tenten opgebouwd worden, tonnen zand moeten aangevoerd worden zodat onze terreinen perfect liggen, de foodtrucks – dat zijn sponsors, hé! – het secretariaat, geluidsinstallaties en nog zo veel meer. Dat is niet meer te doen.
Wat mag er nog op de duur? Als organisator ben je aan handen en voeten gebonden. We worden overstelpt met regels. We hadden ons toernooi reeds uitgesteld tot augustus om meer zekerheid te hebben, maar op deze manier is het onmogelijk om iets deftigs te realiseren.”
Is het – na een maandenlange voorbereiding – onverantwoord om zo veel energie in een evenement te steken, terwijl het misschien niet kan doorgaan?
“Natuurlijk. We nemen daardoor financieel te veel risico’s die – wanneer je alle intensieve arbeidsuren optelt – onverantwoord zijn. Wie wordt er verantwoordelijk gesteld wanneer er tijdens of na uw organisatie toch een besmetting wordt vastgesteld? Een hele site opbouwen is zinloos. Je organiseert een hele week lang veel activiteiten – met aandacht voor recreatiespelers, scholen, jeugdvolleybal, provinciale edities, een speciaal toernooi voor bedrijven, …terwijl er misschien geen of heel beperkt publiek zal toegelaten worden.
Met zo’n evenement ben je gedurende vele maanden iedere dag bezig. Tenten bestellen, zand aanleveren, sponsors zoeken, publiciteit voeren, overleg met alle instanties, medewerkers, … Daar kruipt heel veel tijd en energie in.
We waren zelfs van plan om een supplementair toernooi ‘King and Queen of the Court’ te organiseren. Die extra inspanning hadden we graag gedaan, omdat dit een fantastisch concept is. Spectaculair, dynamisch en vooral als kijksport flitsend snel. Zeer geliefd bij de beachvolleyballers ook wegens de geweldige formule. Helaas, we moeten alles uitstellen tot 2022. Dan hoop ik dat we onze jubileumeditie volgende zomer op een deftige en verantwoorde manier kunnen vieren.”
Jullie zijn nu reeds het tweede toernooi dat uit het nationale circuit stapt. Vrees je voor een (sorry voor de ongelukkige uitdrukking bij deze zomersport) sneeuwbaleffect?
“Ik kan moeilijk in de plaats van de anderen spreken. Maar ik veronderstel dat de collega’s in de andere steden op gelijkaardige problemen zullen botsen. Sponsoren zijn niet gul in deze bizarre tijden, want zij worden ook geconfronteerd met hun ellende.
In Leuven heeft men zelfs een internationaal beachtoernooi van de FIVB gepland. Daar wil een grote sponsor wel steun bieden, maar dan moet er een bepaalde omzet gerealiseerd worden. Hoe kan dit, wanneer er misschien heel beperkt publiek zal toegelaten worden?
Iedereen zal zijn aangepast draaiboek krijgen van de stad met veiligheidsregels die amper realiseerbaar zijn. De boetes zullen volgen. Want voor alle organisatoren gelden ongetwijfeld de vele reglementen om alle medewerkers, ballenrapers, markeerders, scheidsrechters en natuurlijk ook spelers en speelsters zo coronaproof mogelijk aan het werk te zetten.”
Zie je alternatieven?
“Misschien volgen er wel kleinere alternatieven. Wij kunnen eventueel een mini-editie in elkaar steken op de Blaarmeersen. Maar financiële risico’s zullen we zeker niet nemen. Binnenkort volgt een overleg voor een plan B, wie weet zelfs een plan C, met de provinciale en nationale beachfederatie. Jammer, dit is zo spijtig, want de jarenlange samenwerking met sponsors plus een hele groep mensen die zo hard gewerkt hebben om dit evenement in Gent zo groot te maken, wordt nu nog langer onderbroken. Komen zij nog terug? De toekomst wordt alleen maar onzekerder.”
Johan Van Riet, de nationale beachvoorzitter, zit vanzelfsprekend met de handen in het haar bij die weinig florissante vooruitzichten. “Hoe kijkt u tegen deze zomer aan”?
“We gaan op 1 april (en dit is geen aprilgrap) met alle organisatoren vergaderen, online waarschijnlijk. We moeten op zoek gaan naar oplossingen. We moeten al direct rekening houden met de geplande data. In april zullen de geplande jeugdtoernooien waarschijnlijk niet haalbaar zijn. Mei en juni komt ook erg snel op ons af.
Er is niet alleen het uitstellen van de manches in Sint-Niklaas en Gent. Ook de organisatoren van Kortrijk zitten met veel vraagtekens. Schuiven ze op naar de datum die vrijkomt, nu de editie van Gent wegvalt? Moeten zij een andere locatie vinden voor hun evenement omdat de terrassen op de markt veel meer plaats zullen innemen? Die extra ruimte gaan de cafés en bistro’s begrijpelijk niet willen afgeven. Is er bijvoorbeeld voldoende plaats rond de sporthal van De Lange Munte”?
Denkt u aan alternatieve formules?
“Er zijn verschillende locaties met vaste beachvelden. Vilvoorde, Leuven, Kortrijk, Oudenaarde, Gent, Nieuwkerken, en ik vergeet er nog veel meer. Misschien moeten we minder ploegen toelaten omdat niet overal vier terreinen beschikbaar zijn. Of moeten we een formule uitdokteren met op zaterdag alleen wedstrijden voor vrouwenploegen en op zondag alleen een toernooi voor mannen? Met 46 ploegen samen, dat zal niet meer lukken, vrees ik. Daarvoor zullen de normen te streng zijn.”
Over normen gesproken, dat wordt misschien het volgende struikelblok?
“Het begint al met de vaccins. Hoeveel mensen zullen er op tijd ingeënt zijn. Zijn al die vrijwilligers wel bereid om risico’s te nemen rond de terreinen tussen al die spelers en speelsters? Wordt er publiek toegelaten en mogen de organisatoren eten of drinken voorzien voor de toeschouwers?
Dit is het tweede jaar dat het beachvolleybal getroffen wordt door dat hardnekkig virus. Ik wil niet over een ramp spreken, want we gaan echt trachten om toch iets – weliswaar kleinschaliger – te organiseren. Maar het ziet er niet gezond uit. Misschien wachten we beter nog een jaar om grote organisaties te laten plaatsvinden. Alles is beter dan een financiële put achter te laten, want dan kan er volgend jaar niemand meer een evenement plannen.”
Tekst: Walter Vereeck
Foto’s: Bart Vandenbroucke
