Ex-Maaseikenaar Arno van Solkema benieuwd naar zoon Rik bij Achel

Spelers uit Friesland in het Belgische topvolley zijn en waren dun gezaaid. Iedereen herinnert zich de olijke gebroeders Richard en Erik Schuil uit Leeuwarden. Ze speelden respectievelijk bij Noliko Maaseik en Schuvoc Halen.

En in vorige eeuw zat ook middenman Arno van Solkema bij topteam Noliko. Tectum Achel pakte afgelopen seizoen overigens uit met Frieslander Rutger Zoodsma uit Sneek, maar getransfereerd naar Borgworm. De Noord-Limburgers hebben Rik van Solkema, zoon van Arno, aangeworven  voor de komende campagne.

Zeldzaam daarbij is de uitgezette constructie: de 20-jarige Rik van Solkema sluit aan bij Tectum Achel, waar hij de avondtrainingen afwerkt. In de voormiddag mag hij professioneel meetrainen met Greenyard Maaseik. De jonge Van Solkema zet alle krachten in: hij droomt van een zeer grote toekomst.

PAPA ARNO

Arno van Solkema (52) komt uit het Friese Stavoren. Hij deed zijn middelbaar in Sneek en trok daarna naar de Academie van Groningen voor een diploma Lichamelijke Opvoeding.

Het volleybal zat bij jouw familie in de genen?

Arno van Solkema: “Ja, mijn vrouw Cisca hield en houdt ook van de sport. Onze zonen Luuk en Rik erfden de microbe. Wies (eredivisie Sneek vrouwen) en Gijs (spelverdeler Oranje) zijn de kinderen van mijn broer Gertjan. Ook helemaal gek van sport. Wies zat bij het Beach Team Nederland, woonde op Papendal en in Den Haag en Gijs trekt de toplijn van de familie door. Laatst bij Lüneburg in de Duitse Bundesliga. Hij kijkt nog uit naar een nieuwe ploeg.

Arno van Solkema werd drie keer kampioen van Nederland. In 1998 met Holland Casino Nesselande Rotterdam, in 2000 met Geové Vrevok Nieuwegein met o.a. Peter Blangé, Edward van Erp en Dario Djukic. En in 2004 met Ortec Nesselande Rotterdam met Marko Klok, Allan van de Loo, Dirk-Jan van Gendt en coach Peter Blangé.

Van Solkema koos eerst voor de zwemsport: vrije slag en wisselslag (estafette). Zijn mama gaf training bij Neptunia Sneek. Hoogtepunten waren een Friese titel bij de jeugd en deelname aan het NK. Hij houdt nog steeds contact met vrienden van toen.

Daarna deed Arno zijn passage bij een massa volleybalclubs. Bij Sudosa Assen, Detach Animo Sneek, Delta Lloyd AMVJ Amstelveen, Noliko Maaseik, Rentokil ZVH, Brevoc Breda, Maldegem met Jurgen Vandeweghe, Georg Grözer, Frank Depestele, Dirk Devlieger en coach Jurek Strumilo. Volgden nog Holland Casino Nesselande, Geové Vrevok en Ortec Nesselande.

Daarna ging Arno aan de slag als trainer-coach. Bij Omniworld Almere (Final 4 Top Teams Cup in Athene 2005), bij PS Rijnmond, Landstede Zwolle, VC Sneek vrouwen, VC 058 Leeuwarden, Reva Gorredijk (M/V), RTC Friesland (= talentopleiding van NeVoBo), Donitas vrouwen, Solingen (mannen eerste Duitse Bundesliga), Södertelge mannen (Eliten serie Zweden) en Donitas mannen.

Van Solkema: “Van dat laatste team heb ik afscheid genomen. Ik kijk welke sportieve uitdaging me te wachten staat na Corona. Of ik bouw een sabbatjaar in en ga dan heel vaak kijken in Achel. Om zoon Rik te begeleiden en in de watten te leggen.”

Tussendoor was Arno actief bij Jong Oranje. Hij fungeerde twee termijnen als assistent van Gido Vermeulen. Dat team speelde wel vaker in Vilvoorde. In 2004 volgde de Europese vice-titel bij de jeugd. Met Jeroen Rauwerdink, Jelte Maan en Yannick van Harskamp. Later werd Han Abbing de hoofdcoach en stonden Gijs van Solkema, Twan Wiltenburg (Lindemans Aalst) en Michiel Ahyi (Knack Roeselare) in de basis.

Welke herinneringen heb je aan Noliko Maaseik?

“In 91-92 pakten we de vijfde plaats onder Bert Goedkoop. Met Praets, Heynen, Roex, Van Huffel, Schoonbroodt, Kurek, Tielens, Vanderstraeten en Buijs. Ik had eerder toegezegd voor een tweede jaar bij AMVJ onder Ad Van der Velden. Maar op het Pinkstertoernooi van Sint-Antonius sprak de Maaseikse teammanager Theo Goyens me aan. Zo ging de bal aan het rollen. Ad (zelf ex-Maaseik) gunde me de overstap. Goedkoop was bikkelhard. Op training gingen we zo diep dat sommigen moesten braken. We speelden een leuke Europacup. Een jaar later nam de Zweedse tandem Anders Kristiansson en Claes Haldorsson het roer over. Maaseik haalde de derde plaats en werd bekerfinalist met nieuwkomers Urnaut, Reijmen, de betreurde Yves Barthels en de blijvers. Het trio Buijs, Tielens en Praets was vertrokken. Nadien zou Maaseik kiezen voor Bart Vanhoyweghen in het midden en trok ik terug naar Nederland bij Rentokil met Brecht Rodenburg, Edgar Tinkhof en spelverdeler Misha Latuhihin (olympisch goud in Atlanta 96).”

Je speelde ook een half seizoen bij Maldegem.

“Dat avontuur was heel snel voorbij, omdat de club financieel in zwaar weer verzeilde. In januari al kon ik terug naar Martinus in Nederland. Heel jammer, omdat ik een goede klik had met trainer Strumilo en met de groep, onder wie de piepjonge Frank Depestele. We beleefden een speciale machtige voorbereiding van drie weken in Polen. Fysiek en technisch heel verfrissend. Het was bijzonder om zoiets mee te maken. De supporters hadden een beter einde verdiend.”

Als bezige bij ben je nog altijd actief in je eigen bedrijf SOL Sports, in het beachvolleybal, in de sportjournalistiek samen met Bas Van de Goor met een glossy VolleyMagazine (tot 2017 – het archief is te vinden op  http://www.volleymagazine-nl.simpsite.nl) en via de ‘Road to Tokio’ bij de Ghanese bond.

“SOL Sports is allesomvattend qua volleybal: verhuur van materiaal, clinics, advies ‘tout court’ voor out- en indoor en beachvolleybal of volleybal voor bedrijven. Ik stuur aan van thuis uit in Nijehaske, een dorpje bij Heerenveen. Ik was met SOL Sports al bezig in vrijwel alle landen van Europa. Ik werd in 2015 aangezocht door het OCG ‘Olympisch Commitee Ghana’ voor een project dat Ghana naar de O.S. Tokio 2020 zou voeren. Dat liep redelijk goed in het begin. Maar in 2018 werden dan de Commonwealth Games gehouden in Australië. Vanuit Ghana waren daar veel bondsfunctionarissen present met hun familie. Schandalig… Zij hadden namelijk de plaatsen van de atleten ingenomen. De maskers vielen af. De sponsors trokken zich daarna terug: exit van het project.”

Wat heeft de toekomst voor jou in petto?

“Weet ik niet. Donitas is een afgesloten zaak. Maar ik maak me geen zorgen. Ik plan nooit ver vooruit. Er komen zeker nieuwe uitdagingen. Ik kan ook altijd naar het onderwijs. Ik gaf al les op een school in Heerenveen. Ik speel zelf ook nog met zoon Luuk in een ploeg. Ik kan op vraag ook accommodaties ‘beachvolleybal’ bouwen.  Natuurlijk ga ik Rik advies geven. Het is aan hem om de dingen te doen waarbij hij zich goed voelt. Ik vind het heel fijn dat Rik kan trainen bij Jan Meertens, die mijn trainer was in Breda. En Greenyard Maaseik is voor mijn zoon een schitterende opportuniteit. Met dank. Ik zal optimaal veel ruimte scheppen in mijn agenda om Rik in België aan het werk te zien.”

ZOON RIK

We wenden onze blik naar Rik van Solkema, 20 jaar, 2m02, geboren in Haarlem (Noord-Holland). Studeerde aan CIOS in Arnhem als intern in Topsportinstituut Papendal. CIOS is een sportopleiding van Rijn IJssel en biedt een zeer brede sportieve vorming. Rik speelde tot zijn veertiende voetbal bij o.a. VV Heerenveense Boys. Zijn vriendin Anneclaire ter Brugge zal komend seizoen aantreden bij Eurosped in de Nederlandse eredivisie. Zo zal zij het opnemen tegen Riks nicht Wies, die getekend heeft bij VC Sneek, ook in de hoogste klasse. 

Prijzen: Rik was twee keer Nederlands kampioen beachvolleybal U19 en U20. Hij speelde bij Jong Oranje in 2017 en 2018 (vierde op EK U20). Afgelopen zomer mocht hij onder de Italiaanse coach Pazza meetrainen bij Oranje A.

Vanuit VC Sneek heb je snel progressie gemaakt.

“Ja. Op mijn zestiende werd ik gevraagd voor het Talent Team Papendal. Ik heb de kans om er intern te worden met beide handen gegrepen. Ik heb een jaar keihard getraind bij Claudio Gewehr. Dan trok ik naar VVP Prins. Aangevuld met twee seizoenen Draisma Dynamo Apeldoorn. Ik heb van coach Redbad Strikwerda veel opgestoken. Met als piek: de beker van Nederland. Ik zal die zege niet gauw vergeten. Het is mijn allereerste en tot hiertoe enige prijs in clubverband bij de senioren.”

Waarom ga je bij Tectum Achel aan de slag?

“Die keuze is gebaseerd op ambitie. Achel beschouw ik als de volgende stap. Een tussenfase. Zeker in combinatie met voormiddagtrainingen bij Greenyard Maaseik, die voor mij door Achel zelf werden geregeld. Ik of mijn ouders hebben daarvoor geen specifiek overleg moeten regelen met Maaseik. Heel tof.”

Je weet dat Tectum Achel een heel sterke ‘Dutch connection’ heeft.

“Inderdaad. Met coach Jan Meertens voorop. Nu zijn Bontje, Zoodsma, Van de Kamp en Schouren vertrokken. Ik word nu ploegmaat van Thomas Koelewijn, Dion Verweij en Tim Smit. Alleen met Smit heb ik getraind bij het Nederlands team. De andere landgenoten zal ik snel leren kennen.” 

Hoe groot is de rol van jouw ouders in jouw carrière?

“Ze zijn voor mij superbelangrijk. Ik ben dankbaar dat ik bij hen terechtkan. Ik ga ook altijd graag naar huis om de honden Ace en Luna (ras Boerboel, zie foto) te knuffelen. Pa en ma hebben heel veel verstand van volleybal. Zo is het tegelijk leuk en handig voor mij om met hun steun mijn weg te zoeken in de volleybalwereld.”

Tekst: Leo Peeters

Foto’s: Van Solkema