* Broers Vandyck willen met Tectum Achel genieten van elk finalemoment

Het coronavirus heeft de hele programmatie in de sportwereld omver gekegeld. Ook in het volleybal. De start van de Champions Final 4 en de Challenge Final 4 is uitgesteld tot 4 en 5 april. Hopelijk is de bedreiging dan een halt toegeroepen. In ieder geval blijft Tectum Achel in het getouw met creatieve oplossingen om te trainen.

De Noord-Limburgers zorgden alleszins voor dè verrassing in de barrages van de Qualification Round, waarin opponent VH Leuven in drie confrontaties de rekening cash betaalde: 3-0 thuis in Achel voor Tectum en daarna 3-2 (stand 1-1)  en de ultieme 2-3 in Haasrode. Tectum schaart zich zo in zijn tweede seizoen op het hoogste nationale niveau bij de top vier van het land. De Geelse gebroeders Ward en Wout Van Dijck hebben met de Achelse aanhang ‘Green Army’ een stevig feestje gebouwd na de beslissende tweede overwinning in de formule ‘best of three’.

Tectum Achel staat als outsider helemaal onverwacht gerankt bij de selectie nationale top met Lindemans Aalst, Knack Roeselare en Greenyard Maaseik. Dat wapenfeit geeft de club een fikse ‘boost’. De kraan van veel sportief enthousiasme is volledig opengedraaid. De gebroeders Van Dyck blikken achterom en ook vooruit.

Hoe kwamen jullie in Achel terecht?

Ward Van Dijck: “De Achelse coach Jan Meertens en libero Koen Brouns kenden me van wedstrijden in de Liga B. Achel steeg dan naar de Liga A. We bleven contact houden. Ze hebben heel alert gereageerd, omdat ik dicht bij een overstap stond naar Amigos Zoersel. Ik ben toch naar Limburg getrokken. Mijn broer kon er terecht als tweede set-up in het spoor van Tim Verschueren. Tot hij is uitgevallen en de club met de jonge Duitser Ole Schwarmann een ‘medical joker’ aan de pass op de kop kon tikken.”

Tectum begon niet als gewillig ‘slachtvee’  aan zijn tweede seizoen in de Liga ?

Ward: “Neen, het bestuur is niet bij de pakken blijven zitten en heeft zware inspanningen geleverd. Met heel mooi huiswerk in de transferperiode die leuke aanwinsten heeft opgeleverd. We hebben overigens vroeger al een sterke thuisreputatie opgebouwd. In de Koekoek hebben we vaak topniveau gehaald. Opnieuw ook dit seizoen.”

Wout: “Inderdaad. We konden het grote Maaseik onder druk zetten in een kolkende hal ‘De Koekoek’. De hoogtepunten in de reguliere competitie waren onze zege uit bij Decospan Menen en de zware veldslagen tegen Greenyard Maaseik en Knack Roeselare.”

In de beker kregen de Knackies het zowaar benauwd tijdens de heenwedstrijd in Achel?

Ward: “Die heenzege in de beker omschrijf ik als een totaal onverwachte stunt. Een emotioneel heel aangrijpend en speciaalmoment voor iedereen.Helaas konden we onze voorsprong niet bekronen in de terugwedstrijd. Toch denk ik met de glimlach terug aan onze bekercampagne. De eerdere bekerronde was voor mij ook een heel speciale match. We kregen het zowaar bijzonder moeilijk bij mijn ex-club Mendo Booischot. We haalden het slechts nipt met 2-3.”

Wout: “Ja, die bekerclash tegen Roeselare staat bij iedereen op het netvlies gebrand. Om nooit te vergeten. We zijn die avond echt boven ons allerhoogste niveau uitgestegen.”

Hoe hebben jullie VH Leuven klein gekregen in de barrages?

Ward: “Om kans te maken voor de Champions Final 4 moesten we eerst thuis absoluut winnen. Dat is gelukt. Met een hard bevochten 3-0. Een zege op het scherp van het mes. Te danken aan ons stevig werk in receptie en de meppen van onze opposite Brecht Campforts. De 3-0 gaf ons veel vertrouwen om in Haasrode de kers op te taart te zetten. We kregen twee kansen om het daar af te maken en om ons seizoen super veel glans te schenken. De eerste return werd een nagelbijter van formaat. De 3-2-nederlaag kwam hard aan. We kregen Berre Peters die avond moeilijk afgestopt. Op de cruciale momenten waren we niet scherp genoeg. Daarom dus een derde duel, waarin we met voortreffelijk spel naar 0-2 oprukten. Dan kwam VH Leuven in de match en zakten wij een beetje weg. We verloren de derde en vierde set met twee puntjes verschil. Een taai VHL zette ons op achterstand in de beslissende vijfde set. Ik dacht nog: hopla, hier gaan we dan. ‘Over en out’. Tot coach Jan Meertens de geniale zet uit zijn hoed toverde met de inbreng van Brian Schouren op de hoofdaanval. Hij zou de Brabanders de doodsteek toedienen We kwamen terug en gaven ons voordeel niet meer af in ‘moneytime’.

Wout: “Helaas was ik er niet bij. Ook niet in de Qualification Round. Ik zag alleen onze thuiswedstrijd, waarin we elk foutje van een onzeker VHL hebben afgestraft. Weet je: in december heb ik de voorste kruisband van de knie afgescheurd. Rampzalig. Twee jaar geleden liep ik exact dezelfde blessure op aan mijn andere knie. Vreselijk: want weer een seizoen om zeep. Met een tweede zware operatieve ingreep en weer die zware revalidatie. Neen, dit is geen pretje. Anderzijds zijn de operaties in Antwerpen goed gelukt. En ja, ik beleefde alleszins veel plezier aan de winst van mijn broer en de hele Achelse groep. En gelukkig krijg ik alle steun van mijn vriendin.”

De groepssfeer is in Achel wel iets speciaals. De club heeft iets ‘hardnekkigs’ over zich. Misschien typisch (Noord)-Limburgs?

Ward en Wout: “Ja, we zijn heel hecht en bereid hard te werken. We zijn allemaal eenvoudige jongens zonder capsones. Allle spelers willen altijd het maximum geven. Iedereen is zo gretig. Het siert de groep dat we heel diep willen gaan. Soms speelde de factor ‘geluk’ wel een beetje mee. In elk geval zijn we beloond voor een fantastisch gelopen seizoen. De ontlading was groot. We hebben de kwalificatie gevierd tot in de vroege uurtjes. Dubbel en dik. Samen met  onze fans van de ‘Green Army’. Er is rijkelijk veel gerstenat gevloeid.”

Wat wordt het tegen de top drie in de Champions Final 4?

Wout: “Het zijn allemaal toppers. De kaarten liggen niet simpel om punten te pakken.”

Ward: “Ach broer: ons seizoen is nu al geslaagd. Niets moet en alles mag. Maar er kan nog altijd iets bij. We kunnen vrijuit spelen. De club heeft wel een tegenslag. Helaas is onze hal De Koekoek niet goedgekeurd voor de Final 4. Zo trekken we naar topsporthal Damburg in Bocholt. De omstandigheden zijn totaal anders. Veel ploegen hadden en hebben schrik om naar Achel te komen. Maar dat thuisvoordeel ontglipt ons. Het gaat ons echter niet tegenhouden om alles te geven. Met de klemtoon op ‘genieten van elk moment.’ Ik ben de ‘jonkie’ van de ploeg. Voor mij is het allemaal nieuw. Ik kijk er echt naar uit om weer tegen de drie topteams te spelen.”

Ward, jij bent tweedejaarsstudent elektromechanica in Geel. Wout, jij bent leerkracht. Hoe gaat het verder met jullie sportieve carrière?

Ward: Ik blijf bij Achel. Ik zit daar goed naar mijn gevoel. Ik krijg in deze warme club alle speelkansen. Ik zie geen enkele reden om te vertrekken.”

Wout: “Ik ben leerkracht en geeft het vak ‘Planten’ (tuinbouw) in OV 4 in het ‘Tongelsbos’, een school in het buitengewoon onderwijs in Westerlo. Ik sta in het tweede, derde en vierde middelbaar. Ik was maanden uit, maar ik hoop spoedig weer op te starten. Ik blijf niet bij Achel. Waar ik zal spelen en of ik dat nog vlot zal kunnen, weet ik pas na mijn volledige revalidatie.”

Tekst: Leo Peeters

Foto’s: Bart Vandenbroucke / Van Dyck

* Dit artikel verscheen vooraleer de Liga de afschaffing aankondigde van de Liga-wedstrijden bij de mannen voor de rest van het seizoen.