Jacky Vermeulen, vroegere coryfee van bekerfinalist Knack Roeselare

West-Vlaming Jacky Vermeulen (52) is één van de vroegere sterkhouders van Knack Roeselare. De 1m96 grote oud-volleyballer werd geboren in de Congolese hoofdstad Kinshasa, woonde in San Severino (Ita), Antwerpen, Keulen (Dui) en in Bissegem. Hij werd geadopteerd door Belgische ouders. Hij heeft met Liesbeth, Willem en Ellen drie kinderen.

Vermeulen is sinds 1990 industrieel ingenieur elektronica met specialisatie computerwetenschappen. Hij is ‘Director Future Cities’ bij Nokia. Wereldwijd verantwoordelijk voor oplossingen in verband met Slimme Steden (Smart Cities), professionele netwerken in telecommunicatie, Internet of Things en Operations Center digitale platformen.

“Hoe kunnen we de samenleving duurzamer maken met technologie? Zoals met slimme verlichting in Antwerpen”, zegt Vermeulen. “Door het gemis aan media-exposure voor mijn vroegere sport ben ik via mijn bedrijf Atane (www.atane.be) ook bezig met volleybal. Met een IT-concept voor ‘experience management’. Dat is aan TopVolley Belgium en Start2Volley als uiterst gebruiksvriendelijk platform aangeboden. Volley Vlaanderen voorziet de eigen content. Daarnaast wordt een App ontwikkeld om ervaringen op te slaan, te delen, te zoeken of te ontvangen.”

Sportief waren voetbal en tennis je eerste grote liefdes.

“Klopt, maar als 14-jarige had ik al veel gestalte. Zo ben ik bewust naar volleybal overgestapt. Mijn adoptie-pa had het niet zo voor tennis. Zo begon ik bij Bissegem en werd ik opgepikt door de Roeselaarse manager wijlen William Ingels. Hij was een fantastische man, mijn grote toeverlaat in mijn jeugd. Op mijn zeventiende stond ik in de basis.

Ik heb ook veel te danken aan spelverdeler Kris Tanghe, die mij technisch vervolmaakte. Ik ben geëvolueerd naar ‘opposite’ en ik heb aanbiedingen van Ibis Kortrijk, Torhout, Herentals en Franse clubs altijd afgewimpeld. Ik ambieerde een internationale carrière in het bedrijfsleven. Ik ben expat geweest in New Jersey, Oostkust VS op 90 km rijden van New York City.

Ik stopte vrij vroeg bij Knack wegens de uitbouw van mijn loopbaan. Roeselare wou verder professionaliseren: met de verhuis van het Strohof naar sporttempel Schiervelde en alle trainingen doorheen de dag. Het was hard om te stoppen nadat ik was opgeleid door toppers als Jurek Strumilo, een fysieke en mentale grensverlegger, en ook Marc Spaenjers, expert in motoriek en wedstrijdanalyse. Het deed toch een beetje pijn als ik na het einde als supporter een keertje ging kijken.”

Volg je het volleybal nog van heel nabij?

“Minder intens. Maar ik werk wel mee bij Lindemans-Aalst. Mijn passie is ‘fotokunst’ en interactie met het publiek en de ploeg. Zo hebben we speelkaarten met foto’s van het team gemaakt. We deden mee aan de Warmste Week met een mooi bedrag voor Ziekenhuis Aalst. Ik denk ook aan artistieke visuele projecten voor kansarme of allochtone jeugd. Hoe we voor die jongeren ter integratie ook volleybal kunnen mogelijk maken.”

Heb je soms anekdotes uit jouw ‘tijd van toen’?

“Ja, die keer dat de bus na een tussenstop zonder mij vertrok. Mijn kompaan had met opzet geroepen dat iedereen was ingestapt. Een supporter pikte me op. Ik haalde nog net de eerste opslag. Op een toernooi in Berlijn wilde de ploeg op tijd naar het vliegveld. De match liep uit, ik wist niet dat ik me moest inhouden en niet mocht scoren. Ik trok hard door voor een ellenlange partij. We hebben de vlucht naar huis gehaald, weliswaar zonder te douchen. Later, na een zware knieoperatie en een lastige revalidatie wilde ik snel mijn oude niveau bereiken. Te graag en te snel. Tegen Maaseik begon ik niet goed. Tot ik – sport is magie – Rik De Nolf zag op de tribune. Die blik gaf me een geweldige kick. Enkele maanden eerder had ik hem de onverwacht gewonnen beker overhandigd in Deurne na de donkere vereffeningsperiode. Plots lukte gewoon alles.”

Jij was tijdens die vereffening woordvoerder van de ploeg.

“Ja, ik was kapitein. De spelers vroegen mij als woordvoerder. Mijnheer De Nolf nam het heft in handen. Er moest een nieuw Knack Roeselare gebouwd worden. In die periode heb ik verschillende gesprekken met hem gehad. Als mid-twintiger heb ik me toen niet volledig gerealiseerd dat zo’n drukke zakenman (Roularta Media Groep, VTM e.a.) de tijd nam om naar mij te luisteren en het vertrouwen te geven. Ik bracht een nieuwe voorzitter aan in de persoon van de heer Blauwblomme, Hij had me ooit verteld dat hij droomde om voorzitter te zijn van een topclub, met weliswaar een voorkeur voor voetbal. Hij zette de nieuwe krijtlijnen uit. Ik bracht Marc Spaenjers als nieuwe trainer aan na zijn exit bij Maaseik. De spelers wilden een Belg.

Iedere keer als ik Rik De Nolf opbelde, kreeg ik hem persoonlijk aan de lijn. Hij luisterde altijd bedachtzaam, gaf goede feedback en de toestemming om mijn intenties te realiseren.”

Jij hebt oneindig veel respect voor de man.

“Wees daarvan overtuigd. Een pikante brok was de bekerfinale in Deurne toen we in vereffening waren. Spelers wilden staken tegen Maaseik. Ik voerde gesprekken achter de schermen met de toenmalige manager William Ingels… we zouden dan toch aantreden. Brute pech: enkele dagen eerder ondervond ik problemen met mijn knie (patellapees), die later tot een zware operatie zou leiden. Mijn eigen deelname als kapitein werd plots onzeker. Ik rustte enkele dagen en kreeg een injectie met cortisone. Heel verrassend speelde ik een dijk van een wedstrijd. Ik mocht de beker in ontvangst nemen. En toen… toen ben ik naar Rik De Nolf gespurt in de tribunes. Wat een emotioneel moment.”

Wie zijn de vijf topspelers in je carrière?

“Kris Tanghe legde een ongelooflijke werkethiek aan de dag. We hebben elkaar blindelings gevonden. Miralem Dedovic was ook een spelverdeler, uit ex-Joegoslavië. Een balvirtuoos: heel inventief via een snelle pipe of zijn geveinsde springpas voor de middenman. Hij werd in zijn creativiteit soms door de trainer ingetoomd en aan banden gelegd.

Dan noem ik Vital Heynen, maatje bij de nationale ploeg. De grote boeman van rivaal Maaseik. Zijn palmares als speler en trainer is geen toeval. Als speler kon hij twee tot drie rotaties vooruitdenken hoe hij het ging aanpakken. Nog een monument is Dennis Van Calster. Met hem had ik van de eerste dag dat hij in Roeselare toekwam een uitstekende band. Dat gevoel is gebleven, al zien we elkaar niet veel.

Het grootste monument is Emile Rousseaux. Met Jan De Brandt heeft hij veel stenen verlegd voor het Belgisch volleybal. Bij mijn eerste optreden als ‘youngster’ bij de nationale ploeg, kreeg ik even een racistische opmerking van een ploegmaat tijdens het middagmaal. Emile nam het onmiddellijk voor me op en legde even uit aan die topspeler dat dit niet kon. Dat jaren de jaren ’80. Emile combineert kunde, kennis en menselijkheid. En dat in topsport, waarin allerlei ego’s zo prominent hun willetje willen opdringen.”

Zie je nog veel groei mogelijk in volleybal?

“De sport is snel en complex. Een leek kan moeilijk de regels volgen en de nuances in de acties zien. Het atletisch vermogen groeit waardoor het volgen van volley nog moeilijker wordt. De VAR is technisch een hele hulp voor de scheidsrechters. Toch is de beleving voor de supporter errond voor verbetering vatbaar. Voor Nokia zit ik nu in een Europese organisatie die dergelijke problematiek in voetbal en rugby wil aanpakken. Ik ben ervan overtuigd dat er mogelijkheden zijn voor het Belgische volleybal. Er zijn gesprekken aan de gang met Volley Vlaanderen. Kijk maar wat Volley Vlaanderen gerealiseerd heeft: de bekerfinales worden gespeeld voor om en bij 15.000 aanhangers in het Sportpaleis. Wat een ongelooflijke evolutie, vergeleken met mijn tijd. Toen was 3.000 man op de tribunes een super succes.”

***

Een blik op Jacky’s andere bezigheiden en activiteiten. Hij is een ambitieuze bezige bij.

Jacky Vermeulen doet zijn vijfde jaar en zo zijn afstudeerjaar in de richting ‘kunstacademie en fotokunst’. Momenteel evolueert hij van het maken van kunstfoto’s naar de opbouw van multimedia-installaties. Zie website: jacquesvermeulen.com.

Dit jaar is hij present op een tweede groepstentoonstelling met Maak academie in Scharpoord Knokke. Zie:  https://www.knokke-heist.be/vrije-tijd/activiteitenkalender/maak-overzichtstentoonstelling-tussenruimte.

Vorig jaar haalde een werk van Vermeulen de selectie voor Oostkust Kunst in Knokke en een werk werd geselecteerd door een internationale jury voor een groepsexpo in New Mexico (VS) i.v.m. conservatie van de zee.

Jacky Vermeulen heeft net een opleiding van achttien maanden achter de rug in ‘consultancy ‘voor groepen en organisaties. Met focus op positieve menselijke en organisatorische ontwikkelingen. Een topweek ‘exchange’ tijdens de opleiding aan de universiteit van Cleveland (Ohio, VS), een zgn. ‘Master in Positive Organisational Development’, heeft hem heel wat nieuwe inzichten bijgebracht.

Tekst: Leo Peeters

Foto’s: Bart Vandenbroucke