Net zoals hun oudere broers en zusjes trekken de Young Red Dragons en de Young Yellow Tigers de komende dagen naar het buitenland om er te spelen voor een plaats op het komend EK. Eén gemeenschappelijk punt: alleen de winnaar van het toernooi is rechtstreeks geplaats voor het EK deze zomer: de jongens in Italië en Griekenland, de meisjes in Montenegro. Halen ze begin januari de eerste plaats in hun reeks niet, dan volgt er nog een herkansing midden april. Hoe kijken de coaches van beide teams aan tegen hun kwalificatiekansen, wilden we weten. En wat zijn de sterke punten van hun ploeg?
Mieke Moyaert: “Hele complete groep jongens U18”
De jongensploeg U18 trekt naar het Spaanse Palentia in de regio Castillië en Léon, waar ze vijf matchen op rij moeten spelen met een selectie van amper 12 spelers. Ze zullen het dus nooit leren…
“Dat is nu éénmaal de toernooiformule en omdat Italië en Zwitserland ontbreken, wordt dit een zeslandentoernooi, waarbij iedereen tegen iedereen speelt. Maar dat is dan ook voor iedereen hetzelfde,” beseft de vrouwelijke coach van deze jongensgroep.
“Ik heb er echter vertrouwen is, want begin deze week trainden we nog tegen Nederland en we bogen een 0-2 achterstand nog om in een 3-2 zege. We begonnen aarzelend, maar eens we ons spel konden opdringen, verliep het vlot. En deze terugkeer bewijst ook de veerkracht van deze groep. We hebben trouwens ook een olympische stage in Mulhouse achter de rug, waar we goed konden werken aan de automatismen.”
Over sommige tegenstanders beschikt Mieke over voldoende informatie, over b.v. Spanje is het nog even afwachten wat zij voor eigen publiek in petto hebben. “We beginnen echter tegen Portugal. Een typisch Portugese ploeg met niet zo heel veel gestalte, maar een groep die sterker is dan haar vorige lichtingen. We zullen er direct moeten staan, willen we niet verrast worden. Na Spanje volgt Frankrijk, volgens mij de favoriet in onze groep, maar we mogen nu ook weer niet over-focussen op één bepaald land. Tegen Duitsland speelden we vorig jaar en die mogen we evenmin onderschatten, maar op de laatste dag van het toernooi kunnen wellicht ook fysieke aspecten meespelen.
Ik weet niet of het zal volstaan om als eerste uit dit toernooi te komen, maar ik vind dat we een heel complete ploeg hebben zonder specifieke uitschieters, zoals dat bij andere landen wel eens voor komt. De spelers hebben allemaal een flinke evolutie meegemaakt in de voorbije maanden en ik denk dat we over een sterk midden beschikken met een pipe-aanval als één van de gevaarlijke punten. We beschikken doorgaans over een goede opslag, we hebben een stabiele receptie en ik geloof rotsvast in onze eigen capaciteiten. We zien wel hoe ver we daar mee geraken.”
Programma: 04/01: 19u30 België – Portugal; 05/01: 17u30 Spanje; 06/01: 15u30 Frankrijk; 07/01: 19u30 Nederland; 08/01: 19u30 Duitsland.
Spelerskern (nog twee spelers vallen af): Lennert Beelaert, Sietse De Bruyn, Senne Gifford, Sibren Peters, Ferre Reggers, Wietse Van Aken, Robbe Van Loon, Tijl Van Looveren, Basil Dermaux, Jasper Verhamme, Yaro Verhoye, Kobe Verwimp, Alexander Wolak, Bert Lernout.
Yorick Vande Velde: “U17 meisjes met sterke basiscontrole en tactiek”
De meisjesploeg U17 vertrekt iets later dan de jongens naar het kwalificatietoernooi in Viano do Castelo in Portugal, waar ze is ondergebracht in de weinig benijdenswaardige poule met Italië, Duitsland en Frankrijk als tegenstanders. De laatste twee dagen spelen ze dan om het Europees ticket met tegenstanders uit Nederland, Spanje en Portugal.
“Die laatste groep is misschien iets gemakkelijker, maar je mag Spanje niet onderschatten met een goede spelverdeler en enkele individuele sterkhouders,” weet het coachesduo Robin De Bont-Yorick Vande Velde. “Wij beschouwen Nederland als favoriet in die reeks.
Bij ons is het natuurlijk geen cadeau om tegen Italië of Duitsland te moeten spelen. Willen we kruisfinales halen, dan moeten we eerste of tweede eindigen in onze groep. Geen sinecure, want de Italiaanse meisjes zijn over het algemeen sterk, groot en technisch goed. Ook de Duitse meisjes beschikken over technisch vaardige speelsters, terwijl we bij Frankrijk even moeten afwachten, want ze hebben enkele nieuwkomers in de ploeg.
Ons grote voordeel op de concurrentie is echter wel dat wij al uitstekend ingespeeld zijn op mekaar. Wij hebben een stabiele groep en we beschikken over handige speelsters, die blijven vechten voor elk punt. Wij gaan er dan ook vanuit dat we beginnen bij een goede basiscontrole in de ganse groep. Onze spelverdeelsters zijn misschien niet zo groot, maar het zijn wel vinnige meisjes. Aanvallend en in blok trekken we best ons plan en we proberen ook enkele puntjes te winnen door een goede analyse van de tegenstanders. Daarin zijn we toch ook al jaren voor bekend. Met onze analyses kunnen we een tactiek uitdokteren, waarbij de tegenstander het toch altijd lastig heeft. Op die manier trachten we op te boksen tegen ploegen met meer gestalte en fysieke kracht.
Al bewijst iemand als aanvoerster Eline Van Elsen dat je niet alleen heel groot moet zijn, maar dat je met slim spel en juiste blokzetting al resultaten kan boeken. Deze speelster van Antwerp is één van onze sleutelfiguren, omdat ze ook al een pak ervaring en leiderschap meebrengt. Maar zij alleen kan niet volstaan voor de groep. Daarin heeft iedereen haar taak toegewezen gekregen. We hebben Noorderkempen en VDK Gent, twee ploegen uit de Liga B, als laatste sparringpartners, alvorens maandag naar Portugal af te reizen.
Programma: 07/01: 14u België – Italië; 08/01: 16u30 Duitsland; 09/01: 14u Frankrijk; 10 en 11/01: klassementswedstrijden.
Spelerskern (1 speelster valt nog af): Eline Fieremans, Dorine Declat, Eline Van Elsen, Jana Thierens, Marie Meynckens, Kaat Cos, Romane Neufkens, Julie Alaerts, Clemence Vannoote, Anna Koulberg, Annelore Engels, Lore Vinck, Noor Debouck.
Tekst: Marcel Coppens
Foto’s: Eigen archief
