Met winst van de Dela-trofee in Zutphen in Nederland debuteerde de beachcombinatie Martijn Colson en Dennis Deroey voor het eerst op buitenlandse bodem. Ze bleven tot vandaag vooral opvallend presteren in eigen land. Maar de komende dagen geven ze een ferme snok aan hun internationale carrière. Martijn en Dennis worden met onze twee beachprofs Dries Koekelkoren en Tom van Walle uitgestuurd naar de eerste fase van de CEV Continental Cup in Georgië. Een vrij harde landencompetitie. De locatie is niet bij de deur. De tweede fase volgt over een jaar. De slotfase met de finales snel daarna van 22 tot 28 juni 2020 in Nederland. De ‘Lange Mannen’ zijn als organisator automatisch finalist. Dat is heel vooruitziend geredeneerd van onze noorderburen. Zij hebben een voorbeeldrol in het héél aparte beachvolleybal. Er staan overigens in de eindfase tickets op het spel voor de O.S. in Tokio 2020.
Dries Koekelkoren en Tom
van Walle hebben het seizoen positief aangesneden. Dat is heel
aangenaam nieuws. Vergeet niet, dat Tom pas vanaf februari van dit
jaar is begonnen aan zijn comeback. Na een zeer lange periode van
inactiviteit wegens een ingreep aan de schouder. Het lijkt allemaal
goed te komen. Bij zijn wederoptreden werd het een mooie negende
plaats in Ostrava. Gekruid met winst van een toernooi in Vlissingen
(Ned) na een spannende finale tegen Jasper Bouter en Ruben Penninga.
Eindstand: 2-1.
Dat Martijn en Dennis één van de beste
tandems vormen in eigen land in het zog van Dries en Tom, is een
uitvloeisel van hun tweejarig verblijf en de opgebouwde vriendschap
bij VC Lindemans Aalst. Dennis (31) is een ouwe rot in het vak. Een
topper met bakken ervaring. Martijn (25) speelt naar eigen zeggen pas
twee jaar ‘fatsoenlijk’ beachvolleybal. Maar ook hij doet het
verrassend goed. Zijn prille aantreden werd bekroond met de Belgische
beachtitel in 2018 in de finales op het strand van Knokke-Heist tegen
Lienert Cosemans en Jens Christiaens, een ex-ploegmaat van Martijn.
De kracht van Martijn (2m03) is zijn aanvalshoogte en zijn stevig
blok. Dennis, de nieuwe libero bij Knack Roeselare, is een
uitmuntende verdediger. Daar hoeft geen plaatje bij. Hij heeft een
goede pass en hij is bijzonder handig met de bal.
Wie heeft jullie aangesproken voor deelname aan de Continental Cup?
“Dat zijn Dries en Tom zelf. We kennen elkaar al veel langer. Ooit waren we ploegmaats. Nvdr.: Martijn Colson speelde indoor samen met Dries bij Halen en Puurs. En met Tom bij Antwerpen. Vorig jaar was er al even overleg over deze materie. Geen idee of de West-Vlaamse gebroeders Lander en Louis Vandecaveye ook interesse hadden? Ik moet ernaar raden. Maar oké, wij hebben de toezegging ontvangen als tweede Belgisch team in de Continental Cup. Die is héél belangrijk. Daarom trainen we vaker samen in Duffel bij bondscoach Michiel Van der Kuip. Niet meer bij Tim Vandewielle, voor wie we alle waardering willen uitspreken. Onze passage in het Belgisch beachcircuit valt in de smaak. Met drie tweede plaatsen in Hechtel, Gent en Kortrijk en tweemaal goud in Brussel en in Ieper. Natuurlijk willen we onze landstitel heel graag een verlengstuk geven.”
De formule van de Continental Cup verschilt wel van de roosters in andere competities.
“Ja, we werken drie wedstrijden af. Tegen drie concurrenten. Het gastland dus, voorts Slovakije en Hongarije. Eerst volgt de wedstrijd van team 1 Belgium (Dries en Tom) tegen team 2 van het andere land. En dan de wedstrijd van team 2 Belgium (Martijn en Dennis) tegen team 1 van het andere land. Twee keer winst, dan staat het 2-0 voor ons. Dat is het perfecte scenario. Bij 1-1 wordt een derde beslissende wedstrijd gespeeld. Wij (dixit Martijn en Dennis) hebben er alle belang bij onze wedstrijden ook te winnen. Dat geeft Dries en Tom de betere uitgangspositie. Als wij verliezen, tja, dan veroorzaakt die evolutie veel meer druk, omdat Dries en Tom dan de derde wedstrijd moeten winnen. (lachend) We zullen ook trachten onze partijen zo lang mogelijk te rekken, zodat vermoeidheid onze tegenstanders parten kan spelen.”
Hoe reizen jullie naar Batoumi in Georgië? En gaan er begeleiders mee?
“We trekken eerst voor de allerlaatste voorbereiding woensdag al naar Nederland. Donderdag staat de verre vliegtuigreis op het programma. Van Schiphol over Kiev naar Istanboel. En vervolgens naar Batoumi, een badstad in Georgië aan de Zwarte Zee, zeer dicht bij de oostgrens van Turkije. We duimen ervoor dat we fit genoeg van vrijdag 21 tot zondag 23 juni aan de opslag verschijnen. Naast coach Van der Kuip krijgen we ook van de bond een kinesist mee. Dat is een zeer geruststellende vaststelling. Want het wordt een zwaar toernooi. Dat staat buiten kijf. De top twee van de poule stoot normaal door naar de tweede fase. Volgend jaar dus. We kennen niet echt de kwaliteit van de andere landen. Maar het is beslist hoger niveau dan in het Belgische circuit, hoewel onze tegenstanders wellicht weinig echte beachprofi’s in de rangen hebben zoals Dries en Tom, die al sinds 2015 beroeps samenwerken. We keren maandag eerst terug naar Turkije. Pas op dinsdag 25 juni zijn we weer helemaal in ons land. Voor Dries en Tom volgt dan vanaf 28 juni het WK in Hamburg (Dui) in een poule tegen Qatar, Tsjechië en Sierra Leone. Maar wij zijn daar niet bij. Daarvoor hebben wij geen punten verzameld. En de punten van Dennis uit een ver verleden zijn al lang vervallen. Maar nogmaals: we zullen in Georgië vechten tot de laatste snik. Wij willen Dries en Tom graag naar Tokio sturen.”
Vraagje tot slot: Dennis, jij bent de laatste dagen bezig met jouw verhuis naar Roeselare, terwijl Martijn in Aalst blijft wonen.
Martijn: “Ik verkas voor één seizoen naar Par-ky Menen. Met oud-ploegmaat Frank Depestele als trainer-coach. Ik zie het helemaal zitten. Er is in Menen een nieuwe vzw opgericht, de energieke club zal het vertrek van voorzitter-mecenas Pierre Vandeputte zeker overleven. Maar ik blijf in Aalst wonen. Dat ligt centraler als uitvalsbasis. Ook omdat ik naast het volleybal een zelfstandige zaak wil opstarten in het bedrukken van textiel en ook in het bedrukken van sportkleding met de hypermoderne techniek van ‘sublimatie’. De logo’s van de sponsor zitten rechtstreeks in het stofweefsel zelf en worden er niet langer op geplakt, zoals dat in het verleden vaak het geval was. ‘Sublimatie’ is de nieuwe excellente techniek. Ik zal dus dagelijks de verplaatsing ondernemen naar Menen. Zo ontzettend ver is dat ook weer niet.”
Dennis: “Het is voor mij een zeer prettige vaststelling, dat ik als dertiger in de najaren van mijn loopbaan kon transfereren van VC Lindemans Aalst naar Knack Roeselare. Voor twee seizoenen, als opvolger van Stijn Dejonckheere, die na de gewonnen bekerfinale en de vicekampioenstitel 2019 zijn mooie carrière definitief heeft afgesloten. Hij kiest voor de verdere uitbouw van zijn bloeiende onderneming in het bedrijfsleven. Ik kan het bijna niet vatten, dat ik nog de kans heb gekregen een stap hogerop te zetten. Ik zal alsnog Champions League spelen. Een droom die uitkomt. Maar dat is een zorg voor later. Omdat de timing voor een latere verhuis niet goed paste in mijn speelschema in het beachcircuit, onze vakantieplannen in Spanje en daarna vrij snel de start van de voorbereiding bij Knack, verhuis ik met mijn vriendin, ons dochtertje Alba (2 jaar en twee maanden) en ons zoontje Hector (twee maanden oud) zo snel mogelijk naar de stad van Albrecht Rodenbach. Ik kan zo’n complex gegeven als een verhuis moeilijk alleen overlaten aan mijn vriendin. We hebben in Wespelaar een appartement in eigendom. We gaan zien wat we daarmee doen. Het is op dit ogenblik wel even hectisch. Er moeten veel spullen worden ingepakt. Tja, dat moet ik erbij nemen. In elk geval kunnen de andere drie vrienden in de Continental Cup vol rekenen op al mijn inzet. Gedreven door mijn winnersmentaliteit wil ik alle matchen winnen.”
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: Bart Vandenbroucke
