“European Golden League springplank voor onze jonge talenten”

De 43-jarige Brecht Van Kerckhove staat na een knap parcours als actieve speler, clubtrainer en verscheidene functies als assistent, voor zijn grote vuurdoop als headcoach van de Red Dragons, de nationale mannenploeg. De Italiaan Andrea Anastasi kon Polen en België familiaal moeilijk combineren en gaf de fakkel door aan Brecht. De Ninovieter, in het Limburgse Alken neergestreken met vrouw Anouck en kinderen Marie-Julie (6) en Thibo (3), gaat geen enkele uitdaging uit de weg.

Twee oefenmatchen tegen Tunesië werden door het vertimmerde team van de Red Dragons nipt verloren: 2-3. Voor Van Kerckhove geen kopzorg. Niets om over te piekeren. De Rode Draken verloren tegen de Noord-Afrikanen helaas even receptie-hoek Simon Peeters van Greenyard Maaseik. Hij landde op de verkeerde Tunesische voet en blesseerde zich aan de enkel. Maar volgens geruchten is het allemaal gelukkig niet zo erg. En raakt Simon misschien speelklaar voor het eerste officiële Belgische optreden op zondag 26 mei in de European Golden League 2019. Locatie is Paleis 12 op de Heizel in Brussel. Eerste tegenstander is Slovakije. Op dezelfde locatie volgt woensdag 29 mei alweer een thuiswedstrijd tegen Turkije. Heel goed starten, wordt belangrijk voor een aanvaardbaar eindresultaat.”

Je uitvalsbasis is het EVC in Vilvoorde en de sporthal van de unief Leuven. Lukt het?

“Ja, dat loopt allemaal op wieltjes. Ik heb in het EVC geen last van de luchthaven van Zaventem. Ik ben een uitstekende slaper. En de hal van de KU Leuven is een pareltje. Ik denk dat mijn team bijna optimaal aan het eerste luik van de drie zomercampagnes kan beginnen.”

Je hebt al een lange ervaring achter de kiezen. Dat helpt, zegt men dan?

“Zeker weten. In 2013 was ik al assistent van Gert Vande Broek op het EK in Berlijn (bronzen plak!). Een jaar later plaatsten de Yellow Tigers zich voor de Volley Nations League via de Final 6 en werden we elfde op het EK in Italië. Ik was daarna een tijdje directeur ‘Sportkaderopleidingen’ bij Volley Vlaanderen. Ook werkte ik als trainer van Jaraco As in vrouwen Liga A. Want ik houd van het veldwerk. Toen Dominique Baeyens bij de Dragons stopte en Vital Heynen hem opvolgde, ben ik op vraag van Vital terug begonnen bij de Red Dragons als assistent. Tot Anastasi na één zomer zijn Belgische fase afsloot. Yep, ik begin nu voor het eerst als headcoach bij de mannen.”

Zo heb je besloten niet langer een clubteam te coachen?

“Ja, maar ik wil nog wel training geven. En ik blijf jeugdcoördinator bij Jaraco As, waarvan de A-ploeg zal samenwerken onder leiding van Julien Van de Vyver (weg in Papendal, Ned, nvdr.) bij Datovoc Tongeren. Ik geef ook drie trainingen in de namiddag bij Haasrode VHL in de Liga A en twee trainingen bij Guibertin in de Liga B. En ik ben ook gevraagd door leerkracht sport Jan Lijnen van het Atlascollege in Genk om mee te werken aan de uitwerking en aansturing van een lessenpaket ‘zes uur volleybal’ in hun afdeling topsport.”

Je hebt iedereen aan het werk kunnen zien. Zondag opent voor jullie de European Golden League. Hoe schat je die competitie in? Is je selectie gemaakt?

“Eerst en vooral: het wordt heel druk. Maar ik deins daar niet voor terug, ik heb dat graag. De long list van 18 spelers wordt pas op het laatste moment tot 14 effectieven gekort. (dat is ondertussen gebeurd, zie onderaan, nvdr.) Hoe ik het zie? We beginnen met twee thuiswedstrijden. Een positieve start kan onze ambitie aanwakkeren.”

Toch ligt, eerlijk gezegd, de focus meer op de olympische kwalificatie in augustus en het EK in Italië in september.

“Niet onlogisch hé. Wie wil niet naar Tokio 2020? Iedere sportman of sportvrouw wil toch ook naar een EK of WK. In onze drie campagnes deze zomer is de EGL ofte de European Golden League allereerst een soort van proefstoomfase.”

Die proefstoomfase grijp je ook graag aan als een kans?

“Zeker: de EGL is ideaal om een nieuwe lichting te laten groeien. ‘Vers bloed’ voor de korte of langere termijn. En er is ook een ‘challenge’: we willen zeker niet zakken naar de Silver European League. No way. Slovenië heeft dat al meegemaakt, ik wens het niemand en mezelf niet toe.”

Me dunkt dat je met Slovakije, Turkije en Letland zes leuke wedstrijden krijgt voorgeschoteld.

“Vind ik ook. Het is afwachten of onze tegenstanders, ook zoals wij, uitpakken met opkomend talent. Dan zie ik zeker kansen. We speelden al tegen Slovakije met goed gevolg. Turkije met hun topper Subasi hebben we twee jaar geleden op het EK verslagen met 3-2. En Letland met Hermans Egleskalns (ex-Maaseik) en Reinis Pekmans (ex-Lindemans Aalst) moeten we achter ons houden. Trouwens: als we dit programma met onze normale veertien Dragons zouden draaien, dan denk ik, dat we de poule winnen. Maar alle begrip hoor, dat de Belgische topspelers in het buitenland snakken naar een maand rust. En die keuze is een ideale optie voor onze jongeren in opleiding.”

Er staan bij de Dragons jongens op de lijst die ook naar het buitenland trekken?

“Klopt. Denk aan Lowie Stuer en Arno Van de Velde, beiden naar Sète in Zuid-Frankrijk (Pro A). Igor Grobelny speelde al in Polen: hij verkast van Lubin naar Warschau bij Andrea Anastasi. Dat zouden ‘de dragers’ van het team moeten worden. Ook Thomas Pardon en Wannes De Beul zijn belangrijk. Maar zij moesten wegens kleine zorgen (knie) een apart programma volgen. Zonder te springen.”

Het systeem van de zomercompetitie met al die niveaus is vrij complex.

“Mmm, na de League Round met 12 landen in de EGL volgt een Final 4 op 21 en 22 juni in en tegen jubilaris Estland (100 jaar volley in het Baltische land en organisator in hoofdstad Tallinn, nvdr.) en de drie poulewinnaars. De top twee van die Final 4 dringt door tot de FIVB Challenger Round. De winnaar daarvan verwerft een plaats in de Volley Nations League 2020, de FIVB-topafdeling. Maar het is niet dadelijk onze bedoeling om naar de VNL te promoveren. België zet alles in op de intercontinentale olympische kwalificatie in sporthal Ahoy in Rotterdam tegen USA (Belgische openingsmatch), Nederland met de nieuwe Italiaanse coach Piazza en ook Zuid-Korea. Alleen de winnaar vangt een ticket voor Tokio 2020. Rotterdam wordt beslist een zware dobber. Daarna krijgen acht Europese landen in twee poules van vier een herkansing waarvan de winnaar naar Japan mag.”

Voor het EK in september organiseert België de voorronde in één van vier poules met zes. En ook kwartfinales?

“Heel mooi. We spelen in Paleis 12 op de Heizel en in de Lotto Arena in Antwerpen tegen Servië, Duitsland, Oostenrijk, Spanje en weer Slovakije. We moeten zeker derde eindigen om kans te maken. De halve finales en finale worden gespeeld in sporthal Bercy in Parijs.”

Olympisch en ook voor het EK komen de grote kanonnen terug in het team.

“Ja. Ik noem Deroo, Verhees, Van de Voorde, Rousseaux, Van den Dries, Lecat, Klinkenberg, Ribbens, Cox, Valkiers, D’Hulst, Tuerlinckx, Coolman, Verhanneman en Baetens. We hebben een zeer bekwame lichting. Maar ik kijk vanuit het perspectief van de European Golden League – springplank voor jonge talenten – naar de toekomst. Misschien dringen ook bij ons spelers door, die na de EGL een bijdrage kunnen leveren aan de twee volgende campagnes: olympisch en voor het EK.”

Ja, wie worden in de EGL-campagne de ‘dragers’ van het team?

“Ik denk aan Igor Grobelny, Simon Peeters, Lou Kindt en Arno Van de Velde. Drie van de vier deden al ervaring op in een EK- of WK-selectie. En Thomas Pardon, Simon Peeters, Lienert Cosemans en Elias Thys speelden in 2018 ook mee in de European Golden League.”

==

Programma European Golden League:

26/5 om 18u.: België-Slovakije (Paleis 12 Heizel);

29/5 om 20u.: België-Turkije (Paleis 12 Heizel);

1/6 om 17u.: Letland-België (in Riga),

8/6 om 20u.: België-Letland (Lange Munte Kortrijk);

12/6 om 15u30: Turkije-België (Trabzon),

15/6 om 18u30: Slovakije-België (Poprad).

De selectie (14): Lou Kindt, Sebastien Dumont, Tim Verstraete, Igor Grobelny, Lowie Stuer, Berre Peters, Seppe Van Hoyweghen, Robbe Vandeweyer, Simon Peeters, Lienert Cosemans, Roman Abinet, Elias Thys, Wannes De Beul en Arno Van de Velde.

Tekst: Leo Peeters

Foto’s: Bart Vandenbroucke