De Truiense Britt Herbots zit al jarenlang op een rollercoaster van sportieve hoogtepunten. Op de Volleybalschool in Vilvoorde, bij Asterix Avo Beveren, de Yellow Tigers, de Franse topclub ASPTT Mulhouse en de Italiaanse nummer vijf Busto Arsizio in de buurt van Milaan. In 1916 werd ze verkozen tot ‘Rookie van het Jaar’, in 2017 tot ‘Speelster van het Jaar’, in 2018 tot ‘Speelster van het Jaar’ in Frankrijk en op 3 mei laatsleden tot ‘Yellow Tiger van het Jaar’ 2019. De eindzege in de CEV met haar Italiaanse club verklaart dat de buitenwacht graag voor deze frisse en spontange verschijning stemt. Een speelster zonder capsones. Britt was in het referendum een zucht sneller dan Lise Van Hecke, de derde beste scoorster in de Italiaanse Liga A met Cuneo. Voorts werd Karolina Goliat derde op basis van haar Franse bekerwinst bij Saint-Raphaël.
Wat is je reactie op je uitverkiezing als laureate?
“Super, super, dat ik dat mag beleven. Ik ben ook dit seizoen, precies zoals het verleden, altijd gegaan voor het volle pond. Een ongebreidelde vechtlust is zeker één van mijn eigenschappen. We wonnen Europees tegen Dresden (Dui), Graz (Oos), Mulhouse (Fra) en in de halve finale tegen Bekescsaba (Hon) Dat is me kon ontplooien in de finale van de CEV Cup voor 4200 toeschouwers thuis tegen Alba Blaj uit Roemenië was voor mij de kers op de taart. We hadden ‘uit’ de basis gelegd door onze 0-3 winst. In de return kwamen we nog 0-1 achter, maar we hadden maar twee sets nodig. De vierde set (3-1) en buit binnen, werd het puur genieten. Er zat voor mij nog een surprise in. Ik werd uitgeroepen tot MVP van de wedstrijd. Mijn manager Stefano Barbieri, mijn ouders, mijn zus en mijn vriend Piet Proesmans vonden en vinden het allemaal geweldig. De wedstrijd werd bovendien zeer aangenaam geleid door de Belgische ‘Scheids van het Jaar’ Marie Cathérine ‘Marika’ Boulanger. Ja, ook zij beleefde een hoogdag op die memorabele avond. Net als mijn ploegmate en Yellow Tiger Kaja Grobelna. Als ik even terugblik op mijn verhuis naar het buitenland. Als groot surplus voor mijn studie bedrijfsmanagement kreeg ik eerst mooi de kans om Frans te leren. En nu ook Italiaans. Zo ben ik één van de gelukkigste volleybalsters ter wereld.”
Hoe verliep het in de Italiaanse beker?
“Zeer goed. We haalden de Final 4 in Verona. Een toernooi met rechtstreekse uitschakeling. De kleine finale werd niet gespeeld De finale werd gewonnen door Novarra tegen Conegliano. Die twee spelen nu ook de finale voor de ‘scudetto’: de Italiaanse landstitel. (Conegliano staat op het moment van het gesprek 2-0 voor, nvdr.) Die twee finalisten en ook Scandicci en Monza zijn voor ons nog een beetje ‘het zwarte beest’. Een trapje hoger. Dus heb ik veel trainingsarbeid voor de boeg.”
Hoop je zo nog meer vooruitgang te boeken?
“Natuurlijk. Het zou al te gek zijn en verwaand klinken, mocht ik stellen dat ik de volmaakte speelster ben op mijn negentiende. Neen, ik kan en zal op alle terreinen nog stappen zetten. Daar werk ik hard voor. Ik voel dat er nog marge is.”
Dat jullie volgend seizoen de Challenge Cup moeten spelen, is wel een kleine teleurstelling, ja?
Dat mag je zo stellen. Regulier eindigde Busto Arsizio op de vijfde plaats. In de play-offs ook vijfde na verlies tegen Monza. “Het vat was in de P.O. een beetje af door de enorm drukke kalender, de snelle opeenvolging van wedstrijden. Monza toonde zich frisser en won in drie keer. Aan onze vijfde plaats zit helaas een schaduwkant. Als winnaar van de CEV Cup ‘mogen’ we komend seizoen slechts aantreden in de Challenge Cup. Een kleine domper. Iedereen vindt het doodjammer.”
Klopt het dat jij deelneemt aan de drie campagnes van de Yellow Tigers? De eerste opdracht is de zware Volley Nations League.
“Ja, in het eerste deel, van 21 mei tot 20 juni, draaien we mee in die uitputtingsslag. Het wordt onze zesde Volley Nations League (FIVB). Het behoud afdwingen moet lukken via vijf speelweekends, telkens met drie wedstrijden: in Ruse (Bul), Macau (Chi), in Kortrijk (tegen Rusland, Polen en Servië !!) en nadien nog in Stuttgart (Dui) en Ankara (Tur). Het is zo dat we de status hebben van ‘challenger’. Zo zijn er vier: wij, de Dominicaanse Republiek, Polen en Bulgarije, dat de plaats van Argentinië inneemt. De zwakste challenger moet degraderen. Iets wat geen enkele Yellow Tiger wenst. We moeten het zien te rooien zonder Laura Heyrman, Freya Aelbrecht, Lise Neyt, Iris Vandewiele en wellicht ook Lise Van Hecke, die in juli in het huwelijk treedt met Wout Wijsmans. Nieuw op de libero wordt Anna Valkenborg. En ook Dominika Sobolska keert terug in de kern. Ook zeer positief is dat Sara Smits en nieuwkomer Virginie De Carne zich keihard zullen inzetten als teammanagers. En Frauke Dirikx traint zoals vorig seizoen het ‘schaduwteam’ in Vilvoorde. Met meisjes die niet voor de laatste selectie worden opgeroepen. Maar ook dat schaduwteam is een heuse uitdaging voor jong talent. De speelsters moeten zich klaar houden, mocht er iemand wegvallen.”
Het tweede luik is de olympische kwalificatie in Catania in Italië. Wordt dat lastig?
“Ik denk het wel. Die kwalificatie loopt in een driedaagse van 2 tot 4 augustus. Als ik vertel dat de tegenstanders Italië, Nederland en het onbekende Kenia zijn, dan weet je genoeg. Italië en Nederland hebben vroeger al olympische deelnames afgedwongen. Die willen uiteraard erbij zijn in Tokio 2020. Ze kennen het klappen van de zweep. Alleen de winnaar gaat voorlopig door. Maar als ik het goed heb, volgt er nog een ultieme herkansing.”
Derde schuifje is ‘Eurovolley’: het EK in Polen. Daar legt bondscoach Gert Vande Broek de lat graag hoger?
“Voor dit toernooi spelen we in Lodz. In onze poule tegen Oekraïne, Slovenië, Italië, Portugal en het gastland. Doel nadien is de top acht te bereiken. Ik denk dat het een haalbare kaart is. Misschien is het ook een moeilijk verhaal. Moeilijk te voorspellen. Italië is alweer groepsfavoriet. Maar Polen zal niet met zich laten sollen. Ik zal er met mijn maats alles aan doen om voor de verrassing te zorgen. Wie me kent, weet dat ik knotsgek ben van het spelletje. Ik ga er altijd voluit voor. Voor mijn part mag het sportieve succes zeker om te beginnen deze zomer en ook daarna nog een dozijn seizoenen voortduren. ‘De sky is the limit’. ”
Tekst: Leo Peeters
Foto’s: Bart Vandenbroucke
