De competitie begon zonder Frank Depestele

 

De geblesseerde Frank Depestele (41) is bezig aan een bewonderenswaardig parcours in zijn poging tot een comeback. Al zeven maanden werkt hij aan zijn revalidatie na een bijzonder zwaar letsel, een volledig afgescheurde patellapees. Letsel dat hij opliep in Zuid-Amerika bij VC Bolivar. Het lot is soms ongenadig. Zo’n tegenslag wens je niemand toe. Frank kan zich nog niet uitspreken hoe het verder zal lopen met zijn carrière. Verscheidene opties behoren tot de mogelijkheden.

Frank maakte vele seizoenen het mooie weer bij Knack Roeselare, aan de Griekse top bij Saloniki en Panathinaikos Athene, bij de Russische grootheden Lokomotiv Belgorod en Odintsovo. Ook bij Charkiv in Oekraïne, bij Fenerbahçe in Turkije en bij Beauvais in Frankrijk. Dan volgde zijn terugkeer naar België: weer onderdak bij Asse-Lennik. Even later luisterend naar de naam Lindemans Aalst. Toch ging Frank eind 2016 op een lucratief aanbod in van het Argentijnse Bolivar. Hij begon er op 1 januari 2017. Tot op 2 maart de pechduivel zwaar toesloeg, bij een sprongopslag, in de kwartfinales van de play-offs.

Depestele kan de volleybalmicrobe moeilijk loslaten. “Fit geraken is bijna een obsessie. Als dat niet lukt, wordt het een periode van moeilijke beslissingen. Dat besef ik. Ik zit op herstelniveau zeventig. Ik wil naar tachtig, meer dan negentig procent of een volledige fitheid. Nu ervaar ik nog een te groot verschil aan kracht in mijn beide benen. Maar ik geef niet op. Finaal stoppen zou kunnen, maar daarover wil ik alleen beslissen als er echt niks meer is om op te hopen.”

Met je linkerbeen doe je de afstoot. Heel belangrijk toch?

“Ja, gek hé. Ik heb nooit zwaar gesukkeld. Soms hier en daar een pijntje. Maar ik heb zelden trainingen of wedstrijden gemist. En nu gebeurt zoiets. De patellapees ontsteekt graag, dat klopt. Het is een blessure die veel voorkomt. Maar wat mij overkomen is, grenst toch aan het ongelooflijke. Hola, volledig afgescheurd, op een paar draadjes na. Vijf minuten had ik felle zeer intense pijn. Door de shock. Ik kon niet meer overeind komen. De knie werd dan gespalkt. Snel bleek dat een operatie uiteraard onvermijdelijk was.”

 

Waarom heb je die operatie in Argentinië laten uitvoeren?

“Tja, er is de afstand met België. Ik heb lang daarover nagedacht: terugkeren of de ingreep ondergaan in Buenos Aires. Ik moest eerst twaalf dagen wachten. Wat ook meespeelde: ik was al in volle onderhandeling met Bolivar voor een verlengd contract. De ingreep is overigens goed verlopen. De chirurg werkt als hoofddokter van de club. Zo werd ik van Bolivar naar Buenos Aires getransporteerd (drie uur rijden, nvdr.). Ik ging ’s morgens ‘binnen’, in de late namiddag mocht ik al ‘buiten’. Daarna verbleef ik drie dagen in het ploeghotel dat Bolivar ter beschikking heeft in de hoofdstad. De dokter kwam dagelijks langs. Na die drie dagen ben ik naar Bolivar teruggekeerd. Ik ben er nog een tiental dagen gebleven. Ik heb nog één titelfinale gezien tegen de latere kampioen UPCN San Juan.”

Je reed van het vliegtuig in Zaventem rechtstreeks naar ziekenhuis Onze-Lieve-Vrouw in Aalst. Om wat te bespreken?

“Mijn revalidatie natuurlijk. Ik wilde geen tijd verliezen. Ik werd vanuit Aalst door dokter Parys al opgevolgd in Buenos Aires. Het ziekenhuis hier was tevreden over de ingreep. Ik zag het allemaal wel goedkomen. Maar ja, ondertussen, na een dagelijkste sessies in OLV-Aalst, zijn we zowat zeven maanden verder. Ik trek nu nog drie keer per week naar het ziekenhuis voor oefeningen. Mentaal heb ik het probleem verteerd, maar voor topsport is het te vroeg. Ik voel een verschil van veertig procent in verschil aan kracht. Ik doe er alles aan om nog te spelen.”

Kan je een datum kleven op je retour?

“Neen, voorlopig is dat moeilijk. Ik stel mezelf een limiet. Het mag nog twee maanden duren. Weet je: in Bolivar vond ik helemaal mijn ‘volleybalgoesting’ terug. Ik had er een uitstekend gevoel, een heel goede passage, ook veel plezier. Helaas trok de blessure een zware streep door mijn Zuid-Amerikaanse droom. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat de club me even later ook meldde dat het budget omlaagging. Alle begrip. Maar ik haalde er een hoog niveau, belangrijk voor mij. Dus dacht en denk ik nog niet meteen aan opgeven.”

Volleymagazine wil je heus niet afschrikken. Maar stel dat het niet lukt. Wat dan?

“Dan wil ik absoluut in het volleybal blijven. Als het niet kan als speler, dan als trainer-coach of technisch directeur. In december begin ik trouwens aan de opleiding trainersdiploma 1. Weliswaar met faciliteiten, wegens mijn topcarrière. Ik krijg dat diploma niet zomaar. Neen, neen. Maar het gaat wel ietsje sneller.”

Er waren al geruchten over een functie bij Knack Roeselare. Ook Wout Wijsmans werd gelinkt aan die topclub?

“Laat me zeggen dat ik zeer verrast ben over die geruchtenwinkel. Ik schrok ervan. Wout is een heel goeie vriend. En een co-functie ergens zou fantastisch zijn. Maar professioneel gaat dat in België nooit kunnen. Het wereldje is klein: budgettair niet evident. Dus schrijf ik die piste best af, hoewel ik aan Knack Roeselare fantastische herinneringen heb onder coach Dominique Baeyens. Met toppers als Contreras, Marquez, Hoho en de Australiër Benjamin Hardy. Ook Bolivar was heerlijk hoor, tot die droom werd afgebroken. Ik beleefde er voor mijn blessure een schitterende tijd, die ik niet snel zal vergeten.”

Misschien wil je ergens depanneren na Kerstmis bijvoorbeeld?

“Ja, dat behoort tot de mogelijkheden. Ik heb met mijn manager daarover overlegd. Voor mezelf staat het rotsvast, dat ik niet ga spelen, als ik niet quasi volledig of helemaal volledig fit ben. Anderzijds sta ik niet afkerig tegen een trainersfunctie bij de bond. Bij een nationale jeugdploeg. Ik sta voor alles open, ik moet ergens beginnen. In ‘coaching’ wil ik de kans grijpen om te leren en te groeien. Groot pluspunt is de ervaring die ik in al die jaren heb verzameld.”

 

Hoe zie je de competitie in de Liga A evolueren?

“Moeilijk in te schatten na één speeldag. Kampioen Maaseik lijkt me als ploeg sterker, individueel misschien niet. Maar de Limburgers hebben de beste bank. Gegeven dat kan doorwegen op het einde. Knack Roeselare zit in een fase van een andere oriëntering na het vertrek van Emile Rousseaux. Maar ze zullen ‘top’ zijn. Lindemans Aalst heeft zich versterkt. Maar het is een beetje zoeken naar een concept. Net overigens zoals bij de andere ploegen. Het is nog vroeg. Lindemans won wel met 0-3 in Menen. Niet zo eenvoudig. Anderzijds kijk ik nu uit naar het eindresultaat van hun eerste ronde in de Champions League tegen het Spaanse Teruel.”

Tekst: Leo Peeters

Foto’s: Bart Vandenbroucke / FIVB