Met coach van het jaar Joel Banks naar Maaseikse titel?

Joel Banks (43) van Britse origine werd in zijn eerste seizoen als headcoach van Noliko Maaseik op de Volley Proms in Genk verkozen tot ‘trainer van het jaar’. Je moet het toch maar doen als relatief onbekende in Belgenland. Zijn eerste reactie: “Dit is super tof. Onverwacht ook voor mij en bovendien voor het eerst in mijn carrière. Ik ben zo trots”, aldus de minzame Brit, die met zijn Lanakense vrouw Karlien en kinderen Cohen en Skylar in Heusden-Zolder woont.

“Ik zwaai een eresaluut naar mijn voorganger, de Argentijn Daniel Castellani. Deze prijs draag ik niet aan mezelf op. Maar aan het hele Maaseikse team en de sportieve, medische en administratieve staf, opgezet rond technisch directeur Wout Wijsmans, general manager Dieter Leenders en voorzitter Mathi Raedschelders. Ere wie ere toekomt. Zonder mijn jongens en die ambitieuze staf zou ik nergens staan. Door hun inzet werden we eerst regulier kampioen, schitterden we ook Europees en valt me nu alweer een zeer grote eer te beurt.”

“First victory in the finals is in the bag”

Zijn Maaseiks team heeft de serie van reguliere successen meteen doorgetrokken in de eerste titelfinale: 3-0 op zaterdag 21 april in eigen huis tegen een eerlijk gezegd vrij bleek Knack Roeselare. “Het was geen topwedstrijd. Geef ik toe. Maar goed, we winnen vrij vlot, daar gaat het om. The first victory is in the bag. Dit is dus dadelijk de perfecte start”, aldus Banks. “Alleen het resultaat telt. Ik verwacht een heel ander Roeselare in de tweede finalematch. We pakten thuis veel in defensie. Ook onze opslagdruk en onze blokkering zorgden voor veel punten. Maar in Schiervelde zijn de omstandigheden weer anders. En Roeselare zal na onze 3-0 zeer geprikkeld reageren.”

Banks heeft Groot-Brittannië helemaal achter zich gelaten. Die banden zijn volledig doorgeknipt. Maar nog niet doorgesneden zijn de Britse zeden van ‘tea, fish and chips’, ook cricket en Yorkshire puddings. Gekruid bovendien met een vleugje Britse humor van Little Britain en Franky Boyle. Maar er is uiteindelijk maar één klok die echt slaat voor Joel: die van zijn gezin en van Noliko Maaseik. Of is het omgekeerd?

“Ik werd als speler vaker kampioen met Mallory Londen. Toen ik nog jong was”, grijnst hij. “Met Orion Doetinchem werd ik landskampioen in Nederland. Nu ga ik, na de verloren bekerfinale, voluit voor mijn eerste Belgische landstitel. De vijftiende voor Noliko”, zegt Banks. “Maar Roeselare heeft zeker ook kansen voor zijn zesde titel op een rij,  de twaalfde in het totaal.”

 

Pluspunten voor Banks zijn de band met en ook zijn doorzicht in het Belgisch volleybal. Hij kan terugvallen op een uitstekende fysical trainer als Hein Macnack en het hele medische apparaat met kiné Luc Beesmans en medici als clubarts Vik Corstjens en orthopedisch chirurg Neven.

“Ik vier dit jaar ‘twintig jaar Belgium’, sinds mijn inscheping op de ferry vanuit Portsmouth naar Sparvoc Lanaken, waar ik mijn vrouw Karlien leerde kennen. De impact van het toeval. In Lanaken sloeg de vonk over. “Ik heb daarna VC Mallory Londen, VC Sheffield, de Britse academie in Bournemouth en de Britse nationale ploeg (periode 2007-2012, automatisch geplaatst voor de O.S. Londen 2012,) achter me gelaten. Ik deed dan een hele Belgische ronde bij Sparvoc Lanaken, Maldegem en WU Eisden als speler. En als trainer bij Sint-Truiden, Kortessem, de volleybalschool in Vilvoorde en de Red Dragons U21.”

“Dat is in het kort mijn verleden. Dan kreeg ik de kans bij Noliko Maaseik, in het zog van Daniel Castellani. Technisch directeur Wout Wijsmans bouwde aan een sterke ploeg. Het lukte nog niet meteen vorig seizoen. Maar dit jaar wel, de chemie plakt, na een moeizame start. Noem die moeizame start de tol van de inpassingsperiode. Na ons thuisverlies tegen VBC Waremme (2-3) kon ik de knop volledig omdraaien. Het verlies van de bekerfinale was zeker ook geen pretje. Maar ook in de nadagen van die finale hebben we geen kik gegeven. We zijn keihard doorgegaan naar de reguliere titel.”

Joel Banks hoopt Noliko aan zijn vijftiende titel te helpen. Hij won het referendum van ‘Trainer van het Jaar’, met een straat voorsprong van meer dan 100 punten. “Een hele referentie. Ik tracht de dromen van veel mensen in te vullen. Ja, sinds de laatste Maaseikse landstitel in 2012 is de honger zeer groot. In een ‘best of 5’, overigens de beste formule, hebben we, als het finaal zo uitdraait, drie keer het thuisvoordeel. Het mentale aspect speelt zeker een grote rol. Maar de kop is eraf, het staat 1-0: dus zitten we in de meest voordelige positie.”

Joel Banks: “Het klopt wel, dat de verschillen vrij klein zijn. Ik ben daarom heel ferm op mijn hoede. En ja: Roeselare had zijn deel in allerlei tegenslagen. Ik toon alle begrip voor de problemen van Emile Rousseaux en zijn assistent. Op de Proms zat ik naast Emile aan tafel. Voor het eerst hebben we heel veel kunnen babbelen. En we konden het goed met elkaar vinden. Overigens verstond ik me ook met Ratko Peris, de trainer-coach van Par-ky Menen. Aan de top gaat het goed met het Belgisch volleybal. Ik heb nog een contract tot 2020. Als ik kan meebouwen aan een nieuwe glorieperiode, zitten er nog meer Maaseikse topjaren in.”

 

Tekst: Leo Peeters

Foto’s: Bart Vandenbroucke