“Ik heb het gevoel dat we bij Richa Michelbeke nog niet moe zijn”

De wedstrijd van zondag tegen Asterix bepaalt wellicht of Richa Michelbeke met twee of met vier punten achterstand aan de play-offs begint. Hoe dan ook: de Oost-Vlaamse ploeg van coach Luc Engelschenschilt is ‘dé’ revelatie van het seizoen in het vrouwenvolley.

En ik heb het gevoelen dat we nog niet moe zijn,” klinkt het enthousiast bij de Gentse ING-kantoorhouder/coach. “Play-offs1 halen is natuurlijk prachtig, maar daar eindigt het seizoen nog niet bij ons. Wat we nog mogen verwachten? Dat weet ik gewoonlijk vijf minuten nadat de match begonnen is. Want we zijn soms nogal wisselvallig.”

Toch zijn jullie allicht de enige ploeg die won van alle andere teams uit de reeks.

Luc Engelschenschilt: “Juist. En dat vind ik superbelangrijk. Als je rond Nieuwjaar de resultaten van de eerste vier ploegen in het klassement met mekaar vergeleek, stonden wij zowaar de eerste. En dat we op verplaatsing iets meer wonnen dan voor eigen publiek, daar heb ik ook niet dadelijk een verklaring voor.” (Lees verder onder de foto.)

Hoe leg je dan dat schitterende seizoen van Michelbeke uit? De komst van Maud Catry en Manon Stragier?

Eigenlijk zijn we al iets langer bezig aan de gebalanceerde uitbouw van de ploeg. Twee jaar geleden moest Michelbeke eigenlijk zakken, maar door het wegvallen van Riemst bleef de club in de hoogste vrouwenafdeling. Vorig jaar eindigden we op een zevende plaats, wat al niet slecht was. Dit seizoen hebben we gewoon de lijn doorgetrokken en is het nog een meer mature groep geworden. Natuurlijk betekende de komst van Maud Catry een versterking. Bij Manon Stragier lag het een beetje anders. In het begin van het seizoen is zij lang niet in iedere match gestart, hoewel ze uit de nationale junioresploeg kwam. Maar ze legde zichzelf te veel druk op, al is ze zich intussen goed aan het profileren. Ze vervult haar taken naar behoren en ze heeft bij ons eigenlijk het voordeel dat ze fouten mag maken. Ideaal voor haar om door te groeien. Ze kan nu nog een aantal stappen zetten, waar ze later van kan profiteren, want ze heeft natuurlijk wel talent.”

Veel volgers schrokken van de overstap van Maud Catry van Parijs naar Michelbeke.

Ik denk dat ze daar zelf ook wel van geschrokken is (lacht). Maar het was algemeen geweten dat – eens ze stopte met profvolley – ze terug naar België kwam om te spelen. Kwestie van er tijdig bij te zijn. Het klikt op het terrein ook uitstekend met spelverdeelster Evelien Roose. Maar ik denk dat de sterkte van onze ploeg hem zit in het geheel. Het bestuur zorgt voor een super-familiale sfeer en wij kunnen daardoor meestal ook zonder druk spelen.” (Lees verder onder de foto.)

Toch kan je moeilijk spreken van stabiele resultaten…

Klopt. Nadat we op Asterix gingen winnen met 2-3, kregen we een pandoering van jewelste rondom onze oren van Oudegem. De winterstop lag daartussen en door een kronkel van de kalender hadden we nagenoeg een maand geen matchen meer gehad. Ook tegen Gent moesten we thuis een zware nederlaag slikken. Als onze receptie niet goed functioneert, dan geraken we ook niet meer in ons ritme. Maar we hebben langs de andere kant wel een systeem uitgedokterd, waarmee vele ploegen het lastig hebben. We proberen niet alleen sommige elementen uit het mannenvolley over te nemen. Evelien Roose is daar een exponent van. Maar ook Elien Ruysschaert, die meestal middenman was, hebben we enigszins tot receptie-hoekspeelster omgevormd. Dat maakt dat de tegenstander soms niet meer weet op wie ze hun opslagen moeten richten en dat ontwricht ze soms. Ze denken in onze reeks allemaal dat ze van ons kunnen winnen, maar dat valt regelmatig tegen. (lacht)

Wat mogen we van Richa Michelbeke nog verwachten?

Het is een onwaarschijnlijk puntensysteem in de play-offs (6 punten – 4 – 2 – 0 naargelang de rangschikking na de reguliere competitie). De ‘drive’ zit wel goed. We proberen onszelf niet onder druk te zetten. Maar toegegeven: het halen van de bekerfinale was voor de club iets unieks, al is de huidige plaatsing voor play-offs1 eveneens iets unieks voor de ploeg. Jammer dat we door allerlei omstandigheden niet verder konden bouwen aan dit team, want er zit zeker nog progressie in. Ikzelf word volgend seizoen opnieuw trainer bij VDK Gent. Ook Catry en Stragier zullen dan bij VDK Gent spelen. Voor mij een beetje dichter bij huis (Mariakerke) en ook de terugkeer naar de ploeg die ik al acht jaar trainde. Ik was trouwens ook tien jaar coach bij de mannenploeg van VDK Gent.”

Grote verschillen tussen het trainen van een mannen- of een vrouwenploeg?

Vrouwen trainen gewoonlijk wel harder, maar het is een ander soort volley. Ik ben graag coach bij zowel een mannen- als een vrouwenteam. Alleen echt jammer dat ik zulke toffe ploeg als Michelbeke moet achter laten, maar VDK Gent wordt dan een nieuwe uitdaging.”

Tekst: Marcel Coppens

Foto’s: Bart Vandenbroucke