“Elke wedstrijd in de Grand Prix is een verhaal apart.” Bondscoach Gert Vande Broek drinkt een koffie in Kaliningrad en plaatst de World Grand Prix en ook de voorbije vijf jaar van de Yellow Tigers in het juiste licht. “Voor de buitenwereld is de Grand Prix zwart-wit: winst of verlies. Wij focusten de voorbije jaren te krampachtig op het behoud in de A-groep.”
In de hoogste groep van de World Grand Prix reist de toptwaalf van het vrouwenvolleybal drie weken lang de wereld rond om elkaar op drie verschillende plaatsen te bekampen. De beste zes plaatsen zich voor de Final Six. In 2014 wisten de Tigers zich te plaatsen voor deze ultieme finale via winst in de tweede groep van de Grand Prix. Ondertussen spelen de Tigers voor het derde opeenvolgende jaar in de hoogste wereldafdeling.
Na het eerste luik in Ankara zijn spelers en staf aangekomen in Kaliningrad, een Russische enclave aan de Baltische Zee tussen Polen en Litouwen. Met Nederland, Rusland en de Dominicaanse Republiek wordt de tegenstand er niet makkelijker op. “De World Grand Prix is een speciale competitie. Soms spelen landen niet met hun sterkste ploeg, maar kiezen ze om te investeren in de toekomst. Servië zette vorig jaar alles in op de olympische spelen, roteerde constant en was voortdurend aan het experimenteren. Dit jaar zegt de coach van Servië letterlijk: ‘Ik wil alle matchen van de World Grand Prix winnen’ en speelt hij enkel met zijn beste ploeg. Nederland kiest resoluut voor dezelfde zes mensen en voor maximaal resultaat. Dominicaanse Republiek? Zelfde verhaal. En na drie nederlagen voor Rusland verwacht ik hetzelfde.” Eerste tegenstander vrijdag in Kaliningrad: Nederland. Daarna volgen Rusland en de Dominicaanse Republiek. “We gaan harde wedstrijden krijgen en we zullen de resultaten in de juiste context bekijken.”
België speelt deze editie van de Grand Prix zonder Heyrman, Van Hecke, Courtois,…. Anderhalf jaar geleden is Frauke Dirickx gestopt. Op vijf posities is het team gewijzigd vergeleken met de succesperiode 2013-14. “Laura en Lise blijven thuis uit noodzaak na een heel belastend seizoen. Hetzelfde geldt voor Hélène Rousseaux. We hebben bewust gekozen om Valérie na vele jaren trouwe dienst een break te gunnen, zodat we andere libero’s een kans konden geven. Dat is voor mij ‘investeren’. En als we met deze ploeg, die aan het investeren is, spelen tegen sterkere landen moeten we beseffen dat de resultaten kunnen tegenvallen, dat we het deksel op de neus krijgen. Ons hoofddoel dit jaar is de WK-kwalificatie en het EK. Alles staat in functie daarvan.” (Lees verder onder de foto.)
Charlotte en Freya
Van de basisploeg die Europees brons haalde in 2013 zijn enkel kapitein Charlotte Leys en Freya – energy tiger – Aelbrecht mee. “Ze lopen er niet enkel bij,” benadrukt Vande Broek. “Ze trekken de ploeg op en naast het veld op een uitmuntende manier, ze coachen, ze sturen… Het getuigt van veel motivatie, verantwoordelijkheidszin en betrokkenheid dat ze elke match het maximale er uit halen en dat ze de jongeren wegwijs maken in moeilijke omstandigheden. Charlotte en Freya zijn al tien jaar permanent aanwezig, met een onderbreking bij Freya door haar knieblessure.”
In de ogen van het publiek waren 2013 en 2014 de absolute topjaren met die bronzen medaille en een plaats bij de beste zes van de wereld in de Final Six. “Dit betekent niet dat het beste voorbij is,” zegt de bondscoach. “Nu bouwen we in de luwte weer iets moois op. Het doet me denken aan de periode 2010. Toen zijn we apart en veel gaan trainen met de speelsters. In 2011 en 2012 zijn we onder de radar gebleven en in 2013 hebben we ons op een spectaculaire manier getoond. De toekomst van de Yellow Tigers meet je vandaag aan de ambitie, aan de solidariteit, aan de eendracht, aan de werkkracht van de groep, aan de wil om er iets van te maken. Freya en Charlotte leiden maar het wordt door de hele groep gedragen. We hebben nu een groepsdynamiek die ik sinds 2013 niet meer gezien heb, want na 2013 zijn we tegen een muur van sterke ploegen gelopen. Nu weten we waar we aan toe zijn en kunnen onze energie in de juiste thema’s steken.” (Lees verder onder de foto.)
‘Topsport is leren verliezen’
“We hebben drie wedstrijden gewonnen op twee jaar in de wereldgroep van de Grand Prix. Drie op achttien. Vijftien keer verliezen betekent vijftien keer leren omgaan met een nederlaag. Recent zei Tom Boonen op tv: ‘Topsport is leren verliezen’. Een nederlaag in de Grand Prix betekent niet noodzakelijk dat alles slecht was. Ook omgekeerd. Toen we twee jaar geleden Rusland klopten moet zulke overwinning in het juiste perspectief geplaatst worden. Ze waren toen al zeker van de Final Six. Zij hadden niets meer om voor te spelen. Elk resultaat in de Grand Prix is een verhaal apart. Maar voor de buitenwereld is dat een binair verhaal: winnen of verliezen. Voor onze speelsters was het te lang ook binair: we hebben gewonnen of we hebben verloren. Zwart of wit. Nu werken we met nuances: hoe hebben we verloren? Waarom hebben we verloren? Die zelfanalyse is de grootste stap die we gezet hebben. Het heeft veel tijd gekost, eerst om tot het besef te komen van ons potentieel en daarna om de nederlagen correct in te schatten. Inclusief overwinningen! We beginnen met onszelf een spiegel voor te houden: wat hadden we zelf beter kunnen doen? Waar moeten we in investeren op training? De analyses zijn doorspekt met realisme: wat kunnen we? Speelsters zoals Freya en Charlotte zijn heel belangrijk in dat proces. Zij schatten de groep goed in, relativeren en steken geen nodeloze energie meer in het verlies. Vroeger bij nederlagen gingen we ons krampachtig op de korte termijn focussen. Ons verwachtingspatroon was onrealistisch. Nu houden we de lange termijnblik: doelgericht, geduldig maar ook ambitieus.”
De uitdaging? Opnieuw leren winnen
“De grootste successen van de voorbije jaren kwamen na reeksen van overwinningen. In 2013 spelen we de finale van de EuroLeague en gaan we in die flow naar het EK, toen zijn we 17 plaatsen op de wereldranking gestegen. We verloren slechts drie officiële wedstrijden van de twintig. In 2014 winnen we bijna alles in de tweede reeks van Grand Prix, waardoor we ons plaatsen voor de Final Six en we van daaruit doorgaan naar het WK. De laatste jaren spelen we constant tegen ploegen van het allerhoogste niveau. De uitdaging nu is opnieuw leren winnen. Op dit moment zie ik iets belangrijks: de dynamiek in de groep vermindert niet door de reeks nederlagen. De sfeer is misschien soms te goed. Komend weekend moeten we bij verlies er toch meer een wrang gevoel aan overhouden.”
“Vroeger wonnen we van een topploeg en was het een stunt, maar daar mogen we niet meer op rekenen. Tegenstanders respecteren ons maar kennen ons ook door en door en nemen geen enkel risico. Vroeger zou Terzic, de coach van Servië, zijn derde wedstrijd van een Grand Prix-weekend met enkele reserven gespeeld hebben, in Ankara speelde hij de derde wedstrijd met zijn basis. In de tweede set neemt hij sterkhouder Mihaljovic er even af en komen we terug. En dan komt Mihaljovic terug en we krijgen haar niet gestopt. Dat is de wet van de sterkste. Dat moeten we interpreteren.”
“Als Rusland zaterdag met zijn basis speelt, gesteund door zijn supporters, en we maken 20 of 21 punten, is dat missschien een corect resultaat. De vraag die we ons moeten stellen is: hebben we het maximum eruit gehaald? Het is drie jaar geleden dat de groep zo ambitieus en doelgericht getraind heeft. Het is drie jaar geleden dat we ons zo uitsluitend gefocust hebben op het essentiële: hoe kunnen wij beter worden? Op training en wedstrijden gaan we voor elk punt.” (Lees verder onder de foto.)
De wereldranking liegt niet
Als over twee wekend de World Grand Prix voorbij is, zal België gespeeld hebben tegen de nummers 2, 3, 4, 5, 7, 9 en 12 van de wereld. Zelf staat België zestiende op de FIVB-ranking. “We zijn het het twaalfde land in de World Grand Prix, we zijn het laagst gerangschikt in die wereldgroep. In het volleybal liegt de wereldranking niet. Onze hoogste positie op de FIVB-ranking was de dertiende plaats, wij zijn elfde geworden op het WK, en we spelen binnen de toptwaalf van de wereld. We winnen tegen landen die onder ons staan en we verliezen bijna altijd van landen die boven ons staan. Onze top is niet voorbij. het vrouwenvolleybal heeft echt potentieel in België. Maar het is een verhaal van hard werken en investeren in de toekomst.”
“Ik geloof in die toekomst van de Yellow Tigers en in de toekomst van de vrouwensport in het algemeen. Op de hockeymannen, de volleymannen en de gouden generatie van het mannenvoetbal na zie ik meer potentieel in de vrouwensporten. Ik hoop dat de Red Flames het goed doen, ik was de grootste fan van de Belgian Cats. Ik zie veel gelijkenissen tussen hen en de Yellow Tigers. Zij gaan ook beseffen dat het moeilijker zal worden om aan die top te blijven. Wat als Ann Wauters stopt bijvoorbeeld? Het is een Belgisch verhaal van groeipijnen maar ik geloof in de toekomst.”
Tekst: Kris Eyckmans
Foto’s: FIVB
