Laure Flament (VDK Gent) is ‘Rookie 2017’

“Nieuw hoogtepunt na WK in Peru”

De bijna 19-jarige receptie-hoek Laure Flament (1m92) werd geboren in Kortrijk. Ze woont en leeft in Wevelgem. Haar enige broer Robbe (16) speelt bij tweedeprovincialer VT Marke Webis. Haar vader Filip heeft altijd gevoetbald en was ook trainer bij U13. Maar Laure koos voor het volleybal dank zij lerares Eva Verboven, actief in de Liga B bij VKT Torhout. Ze sprong een gat in de lucht: verkozen tot ‘rookie van het jaar’. Heel onverwacht. Maar zo prettig.

Na vier jaar Sociaal Technische Wetenschappen op Sint-Paulus in Wevelgem schakelde Laure Flament over naar Rhizo Campus Oost in Kortrijk. Daar maakte ze haar middelbare studie STW af.

Je schoolomgeving speelde een rol in jouw sportieve keuzes?
“Zeg dat wel. Eva Verboven, mijn lerares op Sint-Paulus, gaf de eerste aanzet. Door haar ging ik meetrainen bij VKT Torhout. Grappig achteraf: lerares en leerling samen in de klas… En ook samen op het volleybalterrein. Momenteel ben ik eerstejaars ergotherapie aan de Artevelde Hogeschool in Gent. Ik zit op kot om mijn studie en de trainingen vlot te combineren. Ik speel dus bij VDK Gent in de Liga A, het plaatje past perfect voor mij.”

Maar allereerst, bij het prille begin, kwam vierdeprovincialer Davo Wevelgem in jouw leven?
“Ja, er stak thuis een flyer in de brievenbus. Ik ging dus als 7-jarige even proeven bij Davo. Ik vorderde snel. Ik behaalde titels en bekers met U11, U13 en U15. We stonden vaak in de VVB-eindrondes. Ik kwam zo in aanmerking voor de West-Vlaamse selecties en kon ook aan het IPJOT deelnemen. Dan contacteerde Rik Luyten me om in Vilvoorde te trainen. Ik mocht naar de volleybalschool. Maar ik ben niet in dat project gestapt. Dit kwam Jean-Paul Serbruyns ter ore. Hij was getipt door mijn lerares Eva Verboven. Zo maakte ik de sprong van vierde provinciale naar eerste divisie. Als 14-jarige stond ik bij VK Torhout in de basis. Ik bleef trainen in Vilvoorde en deed mee in het 8-landentornooi. Voor het einde van mijn tweede seizoen bij Torhout hing Stijn Morand aan de lijn. Hij vroeg me over te stappen naar VDK Gent. Oké: ik mocht spelen in eerste divisie en meetrainen met het A-team. Zo pendelde ik met de trein van Wevelgem naar Gent. Het waren lange dagen, maar ik heb de afstand met plezier afgelegd. Mijn trainers waren Frederik De Veylder en Jonathan De Henau, nu oefenmeesters bij Hermes Oostende. Bij Jan De Brandt heb ik enorm veel bijgeleerd en dit seizoen onder Nico Declercq kreeg ik ten volle mijn kans. Die heb ik ook gegrepen. Ondertussen werkte ik verder het programma bij de Young Yellow Tigers af. Zo heb ik onder leiding van Fien Callens progressie gemaakt en mooie momenten beleefd: het EK in Bulgarije (brons), het EYOF (vierde plaats in Georgië, het WK in Peru (12de plaats, een echt hoogtepunt voor mij) en het EK in Slowakije. Ik werd bovendien vicekampioen in de Liga A in 2016. Ik speelde twee bekerfinales tegen Asterix Beveren: in 2015 en 2017. Tweemaal was Asterix te sterk.”

Was je verkiezing tot ‘Rookie’ een verrassing?
“Heel verrassend. Ik was al super blij om bij de vijf genomineerden te zijn. De andere kandidaten zijn stuk voor stuk goede speelsters die ongetwijfeld veel stemmen zouden wegkapen. Ik dacht tegen meisjes van Asterix en Oudegem minder kans te hebben. Het geeft een enorme voldoening dat ik wellicht door mijn aanvallende kracht tot winnares werd uitgeroepen. Dit is een stimulans om op de ingeslagen weg verder te gaan. Maar eerst wil ik de volle focus leggen op dat diploma ergotherapie. Sportief is het jammer dat ik de Junior Yellow Tigers U21 zal missen, wegens een operatieve ingreep aan mijn pols. Ik wil bij dit moeilijk moment vooral mijn ouders bedanken. Ze stonden er altijd om mij te steunen. Ook nu weer, nu ik het zomerprogramma van de Young Tigers helaas moet missen.”
Tekst: Leo Peeters
Foto: Bart Vandenbroucke